Met grote regelmaat maak ik, alleen of met Annelies, een goede vriendin en vogelkenner, een wandeling door de Duintjes, een natuurgebied tussen Woensdrecht en Bergen op Zoom. Ooit lag er een natuurbad, waarvan nog een paar resten zichtbaar zijn. Het is duinachtig, beplant met bomen, waarna naar het Markiezaatsmeer toe het terrein overgaat in ruige gras- en rietvelden. Op een van onze wandelingen ontdekten we vossenholen en eens hebben we ook een vos zien wegschieten door het hoge gras. Beiden gewapend met verrekijker zochten we ook deze middag de vossenholen op, konden aan de verse pootafdrukken afleiden dat er bewoning is, maar de bewoner zelf hebben we helaas niet gespot. Wel een paar kramsvogels, een vlucht rotganzen, een buizerd en plotseling dook een slechtvalk op. Van een honderd meter konden we die volgen en opeens een duik zien maken. We hoorden een ijselijke kreet en bij de boom gekomen, waar vandaan we dat geluid vermoeden, zagen we de slechtvalk wegschieten. Onder de boom vonden we     veertjes rond een postduif, bij wie de borst was weggegeten. De duif was geringd en voelde nog warm aan. Het nummer hebben we opgeschreven. Het is typisch voor slechtvalken om niets anders van een duif te peuzelen dan z’n borst. Van welk ‘roofdier’ kennen we dat ook? De slechtvalk is een ware fijnproever.