Gisteren ben ik weer eens naar een balletuitvoering geweest. Niet in de Amsterdamse Stopera, maar in de Amsterdam Arena. Ja, ik was naar een wedstrijd van Ajax. Voor het eerst dit jaar. Sierlijke jongens zag ik. Met soms de prachtigste voetbewegingen. Het eerste half uur heerlijk om naar te kijken. Maar het had zo weinig met voetbal te maken. Geen stootkracht, geen wil tot winnen. Geen doelgerichtheid. Het was net of Hans van Manen de coach was. Al drie jaar lang heb ik vaak het gevoel naar dansers en danseresjes te kijken. Het gekke is dat dit hoofdstedelijke ‘balletgezelschap’ drie keer achtereen kampioen is geworden. En dat wellicht voor de vierde keer weer wordt. Het is veelzeggend voor het vaderlandse voetbal. De Hollandse school is vermaard, maar als het om winnen gaat, leggen we het af. Met ballet alleen komen we er niet.  Probleem is ook dat het ook als ballet niet het allerbeste is. Barcelona : dat is ballet op het hoogste niveau. Het verschil zullen we a.s. dinsdag pijnlijk duidelijk gaan zien, vrees ik. Gisteren waren met name de drie Denen ook als balletdansers beneden de maat: Fischer is veel te veel met uiterlijk bezig en buitenkant en kent de terugslag die elke jonge voetballer krijgt, Boilesen is te lang weggeweest en ook nog jong en Schöne doet altijd zijn best, maar is te wisselvallig om een topper te zijn. Genoten heb ik van Denswil. Die was meer dan balletdanser, die kende wil tot winnen. Denswil is een jongen die al vanaf de F-jes de door Cruijff als onder de maat geachte jeugdopleiding heeft doorlopen. Verrassend was ook de nieuwe aanwinst Duarte. Hoesen blijkt een betere voetballer dan Sigthorsson en Sana zou ook nog eens van danser voetballer kunnen worden. Wel verstaan: voetbal mag iets van ballet hebben. Graag zelfs. ( Rudi van Dantzig zag ooit terecht in Marco van Basten een balletdanser; een film erover met een echte danser, Clint Farha als contrast ligt gegrift in menig geheugen- zie hieronder de leader) Maar zonder doelgerichtheid wordt het op de duur slaapverwekkend en ergerniswekkend. En dat was gisteren het geval. PEC Zwolle overigens ging de strijd dapper en overtuigend aan en had ook ‘gewoon’ kunnen winnen.  Jans is een coach die van voetbal houdt als een sport waarin het gaat om zoveel mogelijk doelpunten te maken ipv zoveel mogelijk te voorkomen. Heerlijk ploegje, met een voortreffelijke Nijland en Klich. Het was goed om weer eens te zijn geweest. Vanwege de uiteindelijke opluchting en vanwege ontmoeting met ‘alte Kamerade’. Van één zo’n ‘oude’ rood-witte makker- goed ingevoerd – hoorde ik dat J.C. het Ajax-jeugdopleiding-concept voor 20 miljoen dollar aan Mexico heeft verkocht, zonder dat de club daar een cent voor heeft gevangen!