Niet dat ik nu de polonaise ga lopen of alsnog een Donderspak ga kopen, maar wat zat ik er naast wat ons team betreft. Zeker waar het de wedstrijd tegen Spanje betreft. Ik gaf geen cent voor ons team. Ik was bepaald niet de enige, maar toch. Met het hele reisgezelschap dat ik mocht leiden Bach en Luther achterna zagen we de wedstrijd op een groot scherm in een hotel in de buurt van Leipzig. De eerste helft zag het er naar uit dat mijn scepsis niet ongegrond was, maar toen die prachtige pass van Blind en de fabuleuze afronding tot doelpunt van Van Persie. In de tweede helft vielen we van de ene verbazing in de andere. Spanje was op, te oud wellicht, te verzadigd. Tegen Chili konden ze het ook niet bolwerken: een tijdperk ten einde. Er was nog die schitterende pass van Iniesta, maar dat was het dan. (uitstekende redding van Cilisssen overigens) De wedstrijd tegen Australië was andere koek. We hoorden het verslag er van eerst via mijn Iphone en dichter bij Nederland via radio 1. Over die wedstrijd zat ik ondanks de eclatante zege op Spanje wel in en die verwachting kwam in die zin uit, dat de Aussies moeilijk te bestrijden waren, zeer energiek en wilskrachtig voetbalden. Toen overgeschakeld werd naar het traditionele Hollandse systeem liep het enigszins beter, maar individuele klasse gaf met wat geluk de doorslag. Bij Ajax zeggen we op de tribune altijd : slechte wedstrijden toch winnen plaveit de weg naar het kampioenschap. De volgende ronde is behaald, alle scepsis vooraf ten spijt. Ons voordeel is dat we voorin een paar wereldtoppers hebben, die in het nieuwe systeem tegen op papier sterkere ploegen toch rendement kunnen halen. Die sterkere ploegen komen nu. Maar wereldkampioen worden, nee, daar geloof ik nog steeds niet in. Zag vanavond Duitsland. Ondanks een gelijkspel maakte de ploeg indruk. Veel goede spelers, uitstekend team, tempo, mentaliteit die we van Duitsers gewend zijn. Ik zag ook Frankrijk excelleren: fris, jong, technisch, een gevaarlijke outsider. maar ook een paar Zuid Amerikaanse teams gooien hoge ogen: Brazilië uiteraard, Argentinië, Colombia, Chili. En wat te denken van Uruguay met een ontketende Suarez. Wat heb ik van hem genoten. Wat een grootheid. Ik verheug me er nu al op dat hij terugkeert naar Ajax, wat hij zegt te willen.