Voor vogelliefhebbers is het bijna een ‘must’: de Vogeldagboeken van Adri de Groot. Adri de Groot woont in het Groene Hart in de buurt van Zoetermeer en trekt er dagelijks op uit met zijn telelens om vogels te spotten en te fotograferen. Hij ‘vangt’ de meest bijzondere gevederde vrienden en zet prachtige foto’s op zijn website, waarop je je gratis kunt abonneren. De meeste van zijn vogelvondsten treft hij aan in het natuurgebied De Wilck bij Hazerswoude, het Bentwoud bij Benthuizen, het Westerpark in Zoetermeer en de Starrevaart bij die plaats. Regelmatig reist hij ook af naar het havengebied van Scheveningen.  Nieuwsgierig geworden naar deze plekken vol verrassingen toog ik gisteren met vriend Rob, woonachtig in Leiden, naar een paar van die plekken. Eerst naar De Wilck, waar Rob vaak komt om te vissen en daar Adri ontmoette met zijn telelens. Op drie punten staan roestige schermen op een verhoging met kijkgaten. Door het drassige ruige weidegebied kun je wandelen, mits de toegangshekken niet vergrendeld zijn. Helaas is dat nu het geval. Vanwege de kleine zwaan die er is neergestreken. De Groot was er nu niet en helaas konden we de zeldzame kleine zwaan ook niet in het vizier van onze kijkers krijgen. Wel duizenden smienten, honderden kieviten en een  groot aantal grote zilverreigers. Vanaf twee plekken zochten we het natuurgebied af, aanvankelijk miezerde het nog, maar spoedig trok de lucht open en koesterden we ons in een bleek zonnetje. Na een voortreffelijke uitsmijter in De Egelantier te Hazerswoude-Dorp trokken we naar het Bentwoud, een recent aangelegd natuurgebied, met een rand van hoge bomen, bosjes van jonge bomen en gronden van riet en ruigten, doorsneden door sloten en wandelpaden. Het parkeerterrein stond aardig vol met auto’s van hondenuitlaters, maar er verschenen ook meerdere vogelaars, de meesten uitgerust met telelenzen. Een vrouw vertelde ons dat zij bij Bleiswijk fraters had gespot en liet ons de foto’s er van zien. De Groot had ze onlangs in Scheveningen weten te ‘vangen’. Een man met snor kwam gretig op ons af, in zijn kielzog zijn vrouw met het gezicht van iemand die graag iets anders had gedaan. “Zijn hier ook roofvogels?” Zonder kijker kon je torenvalken zien hangen, wegwieken of rusten op een paal of boomtak. Maar hij bedoelde buizerds. Mijn hemel, buizerds, moet je daarvoor naar het Bentwoud. Het miegelt in ons land van de buizerds. En zie daar, daar klapwiekt ook in het Bentwoud aan onze snufferd voorbij. Veel interessanter is dan de mededeling van een man die zegt dat er blauwe kiekendieven moeten zijn. De vrouw van de fraters is intussen ons voorbij gestiefeld en heeft haar telelens op de driepoot gezet en roept opeens dat ze bruine kiekendieven heeft gespot. En ook een ijsvogel. Die is inmiddels gevlogen en krijgen we niet in het vizier. Wel die kiekendieven. Twee stuks, zwevend, rustend, opvliegend. Maar dat zijn geen bruine, maar de beloofde blauwe: een vrouwtje en een jong. Aanvankelijk gingen we mee met de determinatie van het frater-vrouwtje, maar met name Rob had al snel zijn twijfels. Dan is het handig een vogelboek bij je te hebben en toen werd duidelijk dat het frater-vrouwtje dan wel een enorme telelens meetorste en wij slechts kijkers (wel goede), maar dat het nog niets zegt over de kwaliteit van het waarnemen. Daar kun je bij Adri de Groot wel van op aan en dus is het dagelijks openen van zijn mail immer een opwindend genot.