We zijn in het land van de Szekler, oerHongaars , dorpen,stadjes aan de flanken van de Oost-Karpaten. In de hoofdstad van de streek versperren agenten de doorgang door het centrum. Overal spelende kinderen, families in goed pak, kraampjes, bloemen, spelletjes op straat, optredens van schoolklassen. Het is de laatste dag van het schooljaar, dat moet gevierd worden. In het hotel dat we hebben geboekt zijn alle zalen bezet met uitbundig etende families. Dat blijkt in alle hotels, restaurants het geval. Alle zalen, alle stoelen bezet, maar voor ons wordt apart gekookt. Esther en Ildiko bedienen, mooie Bogdan serveert. Als de families zijn uitgegeten, uitgefeest zitten wij nog met koffie en een glaasje. Esther begint te dansen, Esther is mooi, frivool, haar dansen wekt en trekt, ik volg , ik wervel mee, we laten ons opslepen, pirouettes, voeten van de vloer, losschietende heupen, hartstocht, het is heerlijk, het is goed. Esther is wat haar naam zegt: Esther is een ster en ik mag meestralen.