Tegen de grens met België gedrukt ligt daar het fraaie stadje Aardenburg, met een nog een oude stadspoort richting noorden, een vierkant plein/plantsoen met stadhuis en pleisterplaatsen voor onderdak en voedsel en wat meer aan de rand van het stadje de lange, grote St.Bavo, het enige Nederlandse voorbeeld van de zg. Schelde-gotiek. In deze van binnen hagelwit geschilderde hoog oprijzende kerk, met 13e eeuwse beschilderde sarcofagen hoorden we gisterenmiddag Bachs Mattheus Passion, in de uitvoering van de Ned. Bachvereniging o.l.v. van Jos van Veldhoven. Van Veldhoven was onthand, bijkans letterlijk, omdat hij zijn linkerarm in een mitella droeg vanwege een val in zijn badkamer,waarbij hij een bovenarmspier scheurde. De uitvoering was er niet minder om, in tegendeel. We zaten weliswaar hellemaal achteraan in de immens lange kerk, maar toch maakte ontroering en vreugde zich van ons meester. De evangelist zong zijn partij vanaf de kansel en deed dat met verbluffend fraaie tekstbehandeling. Hetzelfde gold voor de Christuspartij en van alle andere zangers, inclusief de prachtige countertenor Maarten Engeltjes. Het orkest klonk transparant, de koralen waren subliem en de overige koorwerken overtuigend van zeggingskracht. Slechts vijf jongens van het Kamper Boys Choir, maar hun heldere stemmen straalden en waren loepzuiver. In het continuo Fred Jacobs met theorbe. Jaren geleden hadden we in Amsterdam regelmatig via gemeenschappelijke kennissen contact. In de pauze liep ik hem tegen het lijf en konden we het contact weer oppakken. Na afloop ook Van Veldhoven ontmoet, die ik ooit interviewde voor de VPRO.  Het was een prachtige middag: ‘gesticht’ aanvaardden we de terugreis van 100 kilometer. Een mooi en goed begin van de Stille Week.