Daarna liet Noach een duif uit om te zien of de wateren afgenomen waren van de aardbodem.                            Doch de duif vond geen rustplaats voor het hol van haar voet                                                                     en keerde tot hem in de ark terug, omdat op de gehele aarde water was en hij stak zijn hand uit, greep haar en bracht haar tot zich in de ark.                                                                                             Toen wachtte hij nog zeven dagen en hij liet de duif weer uit de ark;                                                   tegen de avond kwam de duif bij hem                                                                                                               en zie, een vers olijfblad was in haar snavel.                                                                                             Hieraan bemerkte Noach dat de wateren afgenomen waren van de aarde.                                       Voorts wachtte hij nog zeven dagen en hij liet de duif uit,                                                                             en zij keerde niet weer tot hem terug.

Genesis 8: 8-12

In het verhaal van de zondvloed wordt de aarde als het ware gedoopt. Van ongerechtigheden moest ze worden gekuist, de verkeerde bestemming waarin ze verstrikt geraakt was gedelete. Door de dood heen weer tot nieuw leven, een nieuwe schepping! Een nieuwe kans voor mens en dier.                                                                                 Een duif wordt uitgezonden (na een raaf) om vast te stellen of die aarde weer schepping-klaar was, droge voeten kon leveren voor een hernieuwde poging tot menselijkheid en broederlijk en zusterlijk samenleven. De eerste keer vindt de duif geen plek om te rusten; na zeven dagen, een volle scheppingsweek, komt de vogel terug met een olijftak: symbool van een bestaan van vrede. Na een tweede scheppingsweek, een derde vlucht (driemaal is scheepsrecht en Bijbelsrecht) blijft ze: ze heeft vaste grond gevonden.

Als Jezus gedoopt wordt, waarin hij voor ons en voor ons uit door de dood tot ware leven komt, daalt de Geest neer in de gedaante van een duif. Jezus: vaste grond van ons behoud en dat van deze wereld anders.

In het Hebreeuws is duif jona, de naam van de profeet die eerst het water in moest – kopje onder gaan – om vervolgens aan Ninevé, steedse samenballing van hoe het niet moet, een nieuwe toekomst te profeteren.

De duif is de hoop op een aarde, waar het goed toeven is.

Er valt nog meer over de duif in de Bijbel te zeggen. Arme Israëlieten mochten een duif offeren i.p.v. een stuk vee. In het Hooglied wordt de schoonheid van het geliefde meisje vergeleken met duivenogen.

De duif komt voor in Israelische logo’s en van Simon Peres werd eens gezegd dat hij van havik duif werd. In de duivensport gaan miljoenen om. Ze worden gekocht en verkocht als voetballers op een eigen transfermarkt.