Net als Bas Heine had ik geen zin om naar Rutte versus Baudet te kijken. Vooral omdat laatstgenoemde alle kwalijke sappen in mijn lijf tevoorschijn roept. Niet goed voor mijn nachtrust. Ik keek wel naar het debat tussen twaalf lijstaanvoerders op wie we vandaag echt kunnen stemmen. Helaas ook daar een paar die me onpasselijk maakten. Gelukkig waren daar ook de rust van Frans Timmermans, de olijke helderheid van Bas Eeckhout en de standvastigheid van Sophie in ‘t Veld. Positief verraste me de man van Denk en de grote vrouw van de Partij voor de Dieren miste gelukkig het onaangename fanatisme van Marianne Thieme. Het nationalisme van de vertegenwoordiger van de PVV gleed van me af, maar misselijk werd ik van Eppink van het te vrezen Forum en nog meer van de lijstaanvoerder van de SP, ene Hoekstra. Over de SP wil ik het nader hebben. Dochter Marijnissen bezorgt me al van het begin koude rillingen. In haar ogen lees ik minachting voor anderen en een overdosis zelfgenoegzaamheid; haar teksten zijn mantra’s met een stem als van een snijbrander. De voorzitter van de partij treft mij in een meedogenloze hardheid, opgesloten in een ijzeren toren van altijd gelijk hebben en willen hebben. Dat smakeloze spotje waarin Timmermans vernederd wordt: men heeft  zelf blijkbaar niets anders in huis dan een liefdeloos schoppen van een ander. Die partij kent alleen liefde voor ideologie en niet voor mensen. Daarvan getuigde ook het optreden van die Hoekstra. Een gezicht en woorden getekend door verbetenheid en minachting voor anderen. Het is luid maar loos getoeter, schallend koper zonder liefde.

Waarom doen partijen mee aan Europese verkiezingen, die tegen Europa zijn, tegen de Unie, die zich willen terugtrekken in een eigen nationalistische bekrompenheid? Over een uittreden uit de Unie gaat het Europees Parlement helemaal niet. Dus deelname is alleen bedoeld om dwars te zitten, om te frustreren, voor de voeten te lopen, te lopen pesten op het plein van de democratie. Aan Europa valt nog heel wat te sleutelen en te verbeteren, maar laten dat partijen doen die principieel voor Europa zijn. Dus mijn voorstel is om de volgende keer alleen partijen toe te laten die die keuze maken en partijen te formeren die je in elk land kan kiezen, zoals nu Volt.