Hiernaast het portret dat Jan Frans Douven schilderde van de op 17 februari 1653 in een dorp bij Ravenna geboren vioolvirtuoos en een van de grootste componisten uit de barokperiode. Hij heeft hem niet voor niets gepenseeld met een viool in zijn rechterhand. Over zijn jeugd is weinig bekend. Hij studeert viool in Bologna en is op zijn 17e al lid van de wereldvermaarde Accademia Filarmonica aldaar. Hij verhuist naar Rome en publiceert er zijn eerste sonates voor viool. Hij woont in het Palazzo della Cancellaria van de zeer kunstminnende kardinaal Pietro Ottoboni. Deze liet een theater bouwen in zijn paleis, waar hij wekelijks concerten en operavoorstellingen organiseerde. Hij had een eigen orkest, A.Scarlatti was bij hem in dienst; hij had een grote verzameling schilderijen van en volgens Montesquieu had hij wel zestig tot zeventig kinderen verwekt. Portretten van zijn maîtresses hingen aan de wand van zijn slaapvertrek. Zo’n man dus. Corelli kwam zelf in dienst van de in Rome vertoevende Zweedse koningin Christina, die van lutheraan rooms-katholiek geworden was. Corelli’s roem verspreidde zich spoedig over heel Europa, begaafde leerlingen zoals Locatelli en Geminiani meldden zich. In 1700 krijgt hij de leiding van de beroemde Academia di Santa Celia in Rome. Het leverde hem een comfortabel bestaan op. In 1710 trok hij zich terug uit het openbare leven. Op 8 januari 1713 overlijdt hij en wordt hij bijgezet in een praalgraf in de Santa Maria della Rotonda. Dankzij hem verandert het vioolspel van oppervlakkig-virtuoos in een meer ingetogen, diepzinniger en expressievere aanpak. Compositorisch is hij van belang, omdat hij een volmaakt evenwicht weet te vinden tussen vorm en inhoud, harmonie en melodie, homofone en polyfonie. Hij componeerde uitsluitend instrumentale werken, zoals concerti grossi, vioolsonates en kamersonates. Zijn kerstconcert is nog immer onder miljoenen bekend.