Zijn prachtig boek Joodse rythen en symbolen staat achter mij in de boekenmolen, die ik ooit van mijn ouders ten geschenke kreeg , nadat ik geslaagd was voor het onderwijzersexamen. Simon de Vries wordt op 4 oktober 1870 in Neede geboren. Hij gaat ter sjoel, synagoge in Borculo, waar hij ook joods onderricht krijgt. Hij blijkt zo getalenteerd dat hij al op dertien jarige leeftijd toegelaten wordt tot de rabbijnenopleiding aan het Nederlands Israelitisch Seminarium in Amsterdam. Hij trouwt in de sjoel van Haaksbergen met een dochter uit een lokale middenstandsfamilie en wordt na zijn afstuderen rabbijn van de gemeente van Haarlem en tevens geestelijk verzorger van Joodse psychiatrische patiënten en gevangenen. Hij is ook actief als publicist en leraar Hebreeuws op diverse scholen. In de Oprechte Haarlemsche Courant schrijft hij voor een breed publiek over joodse aangelegenheden. Zijn bovengenoemd boek stamt hij het begin van de dertiger jaren. Hij schrijft ook een leerboek Hebreeuws. Als aanhanger van het zionisme heeft hij het aan de stok met andere orthodoxe joden, voor wie een eigen staat pas komt met de komst van de Messias. In 1940 gaat hij met emeritaat. Twee jaar later wordt hij als jood gedwongen te verhuizen naar Amsterdam. In 1943 wordt hij gedeporteerd naar Westerbork en begin 1944 vandaar met zijn echtgenote afgevoerd naar Bergen Belsen, het kamp waar ook Anne Frank haar einde vindt. Op 24 maart 1944 sterft daar rabbijn De Vries, naar wie op 2006 vlak bij de plek waar ooit de synagoge in Haarlem stond een binnenplein werd genoemd.