Altijd dat sigaartje, die raspende stem, die pretogen en tot hoge ouderdom die energie, waarmee hij in één ruk van z’n woonplaats Amersfoort doorreed naar de Italiaanse Riviera:’ alleen in Maastricht kom ik een stoplicht tegen, m’n jongen’, zei hij dan met pretogen. ‘Verder plankgas richting zon’. Zijn stem werd legendarisch, zijn teksten ook. Alhoewel: het waren niet zijn teksten. Cor Galis heeft nog nooit een letter van wat hij door de microfoon van de VPRO zei, zelf geschreven. Ik ontmoette Cor, toen ik voor Het Gebouw van de VPRO kwam te werken in 1987. Hij was toen al gepensioneerd.Gepensioneerd als verantwoordelijke voor pr en ledenwerving van die omroep. Als totaal niet-gelovige was hij in 1954 in dienst gekomen van wat toen nog een domineesomroep, weliswaar vrijzinnig, maar wel met dominees aan het roer, zoals de vermaarde ds. Spelberg. Het was de fenemonale radiomaker en onvermoeibare programmabedenker en regisseur Peter Flik die Cor als stem achter de microfoon plaatste: een gouden greep. Galis was een performer, die de teksten van radiomakers als Ronald van de Bogaard, Chris Kijne, Henk van Hoorn, Ton van de Graaf, Ger Jochems en nog anderen zo tot leven wist te wekken dat hij de Stem van de VPRO werd. Cor Galis werd ingezet voor meerdere programma’s. Met name Ischa Meijer maakte dankbaar gebruik van z’n voordrachttalent. De teksten die Ischa voor hem schreef zijn nog gebundeld in het boek ‘Zing, m’n jongen, zing!, uit 1997, het jaar van zijn dood. Galis kondigde ook programma’s aan als Ronflonflon van Wim T.Schippers. De op 22 november 1910  in Almelo geboren Stem overleed op 20 mei 1997.