Achterin de in eenvoud aangename niet al te grote Knoptorenkerk van St.Oedenrode zat een man zeer aandachtig te luisteren. Mijn blik werd steeds naar hem toegetrokken. Ik kende hem niet en toch gingen mijn ogen veelvuldig zijn richting op. Ik was uitgenodigd om een lezing over Luther te houden. Ik voelde me in mijn element, de zaal met meest ouderen vanaf 60 jaar was geboeid, er werden goede vragen gesteld, kortom een geslaagde avond. Na afloop komt die ene licht bebaarde man naar me toe. “Weet je nog wie ik ben?” Ik wist dat ik het zou moeten weten, maar wist het niet. Toen noemde hij zijn naam en hele wereld ging open. De wereld van de kweekschool, waar ik vijf jaar op heb gezeten. De kweekschool Rehoboth in Utrecht. Elke werkdag fietste ik met mijn achternicht Hannie vanuit Huizen naar Hilversum CS om vandaar naar de Domstad te sporen. Er was nog een jongen uit Huizen die meereisde, Leo. Op station Hilversum Sportpark stapten drie jongens uit Hilversum in. Leo en ik hadden plaatsgenomen intussen in een coupé met tafeltjes en hielden twee plekken vrij voor twee van de klasgenoten uit Hilversum. Zodra ze zaten, pakte een van hen een pakje kaarten en begonnen we te klaverjassen. Vijf jaar lang deden we dat vrijwel elke schooldag. Kaarten was eigenlijk in mijn milieu een duivelsspel, maar ik gaf me al snel gewonnen en vond dat ook al snel geen ‘zonde’. Het overbrugde elke keer weer mooi die tijd naar Utrecht C.S, met tussenstops in Hollandse Rading en Utrecht-Overvecht. Twintig minuten klaverjassen, op z’n Amsterdams. Daarna heb ik nooit meer zo veel geklaverjast en nu doe ik het nooit meer. Maar ik zou zo weer volop mee kunnen doen. En nu stond een van de Hilversums klasgenoten voor me: Jan, Jan Haan. Net als velen uit onze klas ging Jan na de Kweekschool niet voor de klas staan, maar studeren. Hij pedagogiek, ik eerst Latijn en Grieks, daarna theologie. Ik kende daarna omzwervingen, een slingerbeweging van pastorie naar verpleeghuis, naar touringcars als reisleider, achter de radiomicrofoon, weer terug naar de kansel. Jan , inmiddels ook met pensioen, kende de rechte lijn van docent aan toekomstige leerkrachten en belandde in Brabant, in het acht kilometer van St. Oedenrode gelegen Son. Deze verrassende ontmoeting met hem en daarmee met een stuk van mijn verleden was de bekroning van een toch al mooie avond. Moet toch maar weer eens gaan klaverjassen.