Wiels vermoord, oprichter van de PPR , Waltmans, overleden en vandaag ook in de krant het bericht van overlijden van de Vos oftwel Giulio Andreotti, oftwel Beëlzebub oftewel Dio (God) Giulio. Uit de lijst van gestorvenen op 7 mei dus Thijs Wöltgens eruit gelicht. Ook omdat ik hem een paar keer heb ontmoet, toen hij gast was bij het vermaarde VPRO-programma Welingelichte Kringen. De Limburgse politicus was een goede innemer (van bier) en rookte graag een sigaar. Maar niet zo’n goed merk. Ik was zelf een stevige sigarenroker, maar wel van betere merken als Hajenius, Oud Kampen, Olifant en nog een paar van het betere soort. Wöltgens stak van die ordinaire La Pazsigaren of erger nog goedkope Willem II tussen de lippen. Ik heb dat eenmaal, toen ik hem interviewde in Kerkrade, waar hij op dat moment burgemeester was, tegen hem opgemerkt. En hem een sigaar uit mijn doos aangeboden. Hij nam mijn kritiek joviaal tot zich , evenals de toegestoken sigaar. Ik rook al jaren niet meer, voel me beter, heb soms wel sterke behoefte, maar weet me te bedwingen naar de sigarenboer te gaan voor een doosje (goeie!) ‘noodsigaren’. Ik ben bang dat van de nood weer (schadelijke) deugd komt. Ik weet niet of de PVDA-politicus tot het einde heeft doorgerookt en dat de of een oorzaak was van het hartinfarct dat hem op 7 mei 2008 dodelijk trof. Een verband leggen tussen (gebrek aan) gezondheid, dood en manier van leven wordt gemakkelijk gedaan – eigen schuld, dikke bult – is een seculiere variant van het verband tussen onze zonde en Gods straf en als starre levensopvatting even verwerpelijk in mijn ogen. Feit is dat Wöltgens nog jong was toen hij stierf: 64. Hij studeerde rechten in Utrecht, zat jaren in de Tweede Kamer, was fractievoorzitter van de PVDA, toen Kok minister werd in het derde kabinet Lubbers. In 1991 werd hij verkozen tot beste politicus van het jaar. Wöltgens was een politicus die me aansprak , omdat hij oprecht probeerde het gedachtengoed van de sociaal-democratie modern vorm te geven en hij was net als Hans van Mierlo, Frits Bolkestein en Marcel van Dam, een politicus die goed kon reflecteren over het vak, de partij,de politiek en daar ook graag over schreef.

Kort na zijn verkiezing tot politicus van het jaar verscheen een interview met de NRC, waarin hij o.a. zei:

“Ik pleit ervoor om terug te keren naar het begrip burger. Niet in zijn bourgeois-betekenis, maar in zijn citoyen-betekenis. Een burger is iemand die onafhankelijk staat ten opzichte van de overheid en de welzijnsbureaucratie. Dat is niet iemand die in de watten gelegd hoeft te worden. Het is een zelfstandig individu in wiens dienst de overheid staat. Mensen zijn geen voorwerp van zorg. Ze hebben mogelijkheden, ze bieden kansen. Ze hebben verplichtingen. Dat is bij de PvdA wat ondergesneeuwd geraakt. Bij ons was de burger vaak meer het slachtoffer of de client.”

Van 1994 tot 2000 was hij burgemeester van zijn geliefde Kerkrade, daarna was hij nog vijf jaar voorzitter van het College van Bestuur van de Open Universiteit te Heerlen, daarna nog voorzitter van de Kamer van Koophandel Nederland. Van 1995 tot 2002 zat hij voor de PVDA in de Eerste Kamer

Hieronder een filmpje van Keek op de Week, na.v. bonje over illegalen binnen de toenmalige PVDA.