Gisteren was ik met velen getuige van een historische voetbalavond. Barcelona voor het eerst na zeven jaar niet naar de halve finale van de Champions League. In zinderende wedstrijd werd het team van het Tikki-Takki verslagen door Atletico Madrid. Bij het zien van het enerverende spel van de thuisclub kwamen bij mij de typeringen hartstocht en durf op. Het team kent veel vaardige spelers, maar dat paren ze aan hartstocht en durf. En dan wordt je nog beter, dan komen je kwaliteiten nog beter naar voren en tot hun recht. Hartstocht en durf, dat miste ik zo vaak afgelopen seizoen bij m’n eigen club. De wedstrijd voerde me ook terug naar 19 maart 1997, toen ik in het stadion Vincente Calderon zat en ook weer niet zat. Ajax speelde de kwartfinale van de Champions League tegen de tweede club van Madrid. Als bestuur van de Bobby Haarmsfanclub waren wij door de vrouw van Bob uitgenodigd om die wedstrijd mee te maken. Dat hadden wij verdiend, vond zij, vanwege onze inspanningen voor die fanclub. Het was de tijd dat het mobieltje z’n opmars begon. Op het zonovergoten stadhuisplein van Madrid zaten velen met de nieuwe vinding aan hun oor te bellen met diegene die verderop op het terras er ook al een had. Het stadion van de volksclub onderging een ingrijpende verbouwing. Veel tribunes waren niet af, kenden een slechte beveiliging. Wij zaten op zo’n open tribune, waar een grimmige sfeer hing. Thuis had mijn club met moeite een 1-1 gelijkspel afgedwongen. Alles wees op een moeilijke avond voor het mooiste rood-wit. De toenmalige forsgebouwde voorzitter van Atletico Gil y Gil had zich racistisch uitgelaten met betrekking tot de donkere spelers van Ajax. Toenmalig voorzitter Michael van Praag had excuses geëist op straffe van wegblijven van het gebruikelijke bestuursdiner. Toen wij bij het stadion kwamen, was er veel politie en waren er kleine opstootjes met Spaanse supporters die als een stier reageerden op het rood-wit van Ajax-aanhangers. Niet geheel gerust was ik al naar de tribune geklommen. Die dus weinig veiligheid bood en toen we ook nog eens strak naast fanatieke Atletico-aanhangers bleken te zitten, stelde ik Rimko Haanstra, voorzitter van de fanclub en goede vriend, voor om het stadion te verlaten en in een café de wedstrijd te volgen. Hij stede direct en volledig in en wij verlieten de tribune en worstelden ons een weg naar buiten, waar we gelukkig vrij snel een taxi vonden. In de buurt van ons hotel troffen we een café, waar alleen maar aanhangers van Real Madrid zaten en die dus voor Ajax waren. Zo zagen wij veilig en met bier de wedstrijd en waren we getuige van het wonder van Madrid.Atletico speelt met verve en passie en het dreigt voor Ajax een kansloze avond te worden. In de 29e minuut scoort Kiko namens de Madrilenen en Ajax dreigt overlopen te worden en snakt naar het rustsignaal. Danny Blind kan niet verder na een niet bestrafte charge, John Veldman is zijn vervanger. Frank de Boer en Richard Witschge komen in het centrum te spelen van de defensie. Vroeg in de tweede helft verzendt Litmanen van rechts een harde en afgemeten voorzet die door Ronald de Boer feilloos wordt ingekopt. Atletico gooit er nog een schep bovenop, maar Van der Sar ranselt zich tot doelheld. Dan buitelt Kiko over het te laat uitgestoken been van Veldman en de scheidsrechter wijst naar de stip. Esnaider schiet, maar Van der Sar redt! Litmanen wordt vervangen door Dani en zo wordt het eindsignaal gehaald. Verlenging! Ajax moet er vol voor gaan, want Atletico is weer sterker, maar dan in de 100e minuut: de voor Musampa ingevallen Nordin Wooter breekt uit en schuift de bal naar Dani, die zich geen moment bedenkt en uithaalt: met een gave boogbal vliegt de bal van 25 meter over de keeper tegen de touwen. Het is 1-2, maar niet voorbij. Want de bal gaat weer op de stip, nu na een handbal van Veldman en Van der Sar redt nu niet. Maar dan toch het wonder: in de allerlaatste minuut breekt Ajax nog eens uit. Babangida krijgt de bal, schuin rechts voor het doel en hij verrast doelman Molina met een listig lobje. De scheids blaast af en Ajax is door naar de halve finale, waarin het stuit op Juventus, tegen wie het het seizoen er voor verloor in de finale. Nu verspert de Turijnse club de weg naar de finale. (Ook gedrogeerd, zoals in genoemde finale? ) Ik weet niet meer hoeveel bier of wijn ik heb achterovergeslagen in dat café die gedenkwaardige avond. Dronken van blijdschap waren Rimko en ik in elk geval. Hieronder een filmpje met daarin het doelpunt van Dani.