Vijf minuten, misschien iets langer, was er de illusie dat het nog wat zou worden in de Arena gisteren. El Ghazi had kunnen scoren, Sneijder ook; ze hadden eigenlijk moeten scoren. Dat is ook typerend voor Oranje ( ook voor Ajax, voeg ik er aan toe): als het dan aardig speelt blijft er de kloof tussen ‘kunnen’ en ‘moeten’. Omdat het echte vuur ontbreekt? Natuurlijk stappen de jongens niet het veld op om er met de pet naar te gooien. Ze doen en deden hun best. Maar het is een best doen vanuit fundamentele onmacht. Te veel blessures, te jonge spelers, gebrek aan topkwaliteit: het is allemaal waar, maar het verklaart niet de complete afgang van de gehele kwalificatie. De grote fout is al gemaakt met de aanstelling van Guus Hiddink, die – ook door de media- wat zijn verdienste betreft altijd meer en hoger geprezen werd dan zijn loopbaan feitelijk rechtvaardigde. Van het begin is Oranje het verkeerde pad opgestuurd, diep een ondoordringbaar bos in. Blind had de uitgang uit dat bos nog kunnen vinden, maar probeerde zich in dat bos weer een eigen paadje te hakken, met als resultaat dat het nog erger werd. Ik heb daar niets van begrepen. Blind kan altijd verstandig over voetbal praten en hij heeft Van Basten naast zich, die over het voetbal in het algemeen en bij Ajax in het bijzonder rake stukken heeft geschreven. Maar Blind en zijn staf zagen geen noodzaak om terug te grijpen naar de aanpak van Van Gaal. Omdat ze eigenwijs waren, ook behept met de trots zelf een stempel te willen drukken en de nederigheid misten om het concept van een voorganger te beproeven? Of omdat ze ten diepste al zagen en wisten dat het een mission impossible zou zijn? Was er wel geloof, ontbrak dat eigenlijk ook niet fundamenteel bij de spelers? In elk geval heb ik bij bepaalde spelers egoïsme gezien en desinteresse voor teambelang. Spelers als Depay, Narsingh, Affelai hebben volgens mij niets met Oranje, die zijn alleen geïnteresseerd in hun bankrekening. Als Depay trouwens niet verandert, zal zijn zogenaamd talent verdampen en vinden we hem al snel terug op Russische velden of nog verder weg, bijvoorbeeld Kazachstan.Gevalletje Amrabat.  Maar wellicht interesseert dat hem niets: hij is miljonair en kan de duurste hoeden opzetten en ons intussen hard uitlachen. Enfin, bloedeloos spel, los zand, op controle gericht, op ongevaarlijk balbezit, slap aftreksel van Hollandse school, waarin vroeger ook types als Suurbier, Neeskens, Wouters en noem maar op behoorden: de Hollandse school is een huishoudschool geworden, met nadruk op verzorgd, dus clean, zonder kraak of smaak, zonder avontuur en gedreven wilskracht; het is Hollandse ziekte geworden. Wat te doen?  Volgens mij schoon schip maken: Van Oostveen er uit, Blind naar huis en iemand zoeken met lef, onafhankelijk, met een moderne visie. Koeman kunnen we vergeten, Rijkaard wil niets meer en verder ken ik niemand in ons trainersgilde die dat aankan. Dus: zoek een buitenlandse coach: Morten Olsen, Wenger bijvoorbeeld en Blind en Van Basten desnoods als zijn assistenten.

Geluk bij een ongeluk: we zijn volgend verlost van de Oranje-hysterie, van de overdreven koorts, van het doodgegooid worden met Oranje-artikelen en stuitende reclame. En we kunnen ons heerlijk verheugen op de Belgen. Zeker voor mij, wonend op de grens, een mooi vooruitzicht. Goed team, met veel oud- Ajacieden, meest gewone jongens zonder kapsones, een echt team. Een team dat hoge ogen kan gooien, ofschoon natuurlijk Duitsland en Spanje niet onderschat moeten worden. Ik denk: halve finale deze landen plus Italië. Maar met plezier roep ik volgende zomer: Hup Belgie of beter nog Allez Rode Duivels!