Deze dag is ook de sterfdag van Anne Frank. Maar ik kies voor hem  die na de bevrijding van het concentratiekamp Bergen Belsen in april 1945  samen met Benjamin Britten voor de bevrijde gevangenen optrad. De op 22 april 1916 in New York geboren topviolist was de eerste Joodse muzikant die na de Holocaust naar Duitsland ging voor optredens. Een gebaar van verzoening. Tijdens de Tweede Wereldoorlog trad hij op voor geallieerde soldaten. Juist  mede vanwege die activiteiten, die hij talrijk en intensief verrichtte, veroorzaakte lichamelijke en artistieke problemen, die hij te lijf ging met yoga en meditatie. In 1952 raakte hij bevriend met de yoga-goeroe Iyengar en zorgt hij er voor dat deze een lespraktijk kan opbouwen in Londen, Zwitserland en Parijs. In 1962 richt hij de Yehudi Menuhin school op in Surrey. Nigel Kennedy is een van Menuhins bekendste leerlingen. In de jaren ’80 werkt hij samen met Stephane Grappelli. En hij maakt opnames met de sitarspeler Ravi Shankar. Tijdens een concert van Beethovens Vijfde Symfonie in 1977 , die hij dirigeerde, kreeg hij en het orkest en de zaal aan het schaterlachen door plotsklaps op z’n hoofd te gaan staan, met de handen op de grond en met z’n benen te gaan dirigeren! In 1985 verwerft hij het Brits staatsburgerschap en wordt hij tot ridder geslagen. In 1993 krijgt hij de niet-erfbare titel Baron of Stoke d’Abernon. Op 12 maart 1999 sterft hij in Berlijn na complicaties van een bronchitis. Hij ligt begraven in Londen. Menuhin mogen we gedenken , niet alleen vanwege z’n prachtige, romantische, weelderige spel, maar juist ook vanwege zijn vermogen om al snel de hand van verzoening uit te steken. Door alle pijn heen, neem ik aan, maar toch.