Twee jaar geleden overleed op 12 februari in Ermelo de bij z’n leven al legendarische Fedor den Hertog. Z’n voornaam duidt op Russisch bloed. Die gedeeltelijke afkomst verschafte de wielrenner ook de voor Russen kenmerkende melancholie. Als amateur reed hij iedereen aan flarden. Mits z’n zwartgalligheid hem geen parten speelde. De Ronde van Rheinland Pfalz won hij met 36 minuten voorsprong op nummer twee; hij won negen van de elf etappes met twee vingers in de neus. Ook bij de profs kon hij met verbazend gemak van z’n tegenstanders wegrijden. Alleen daar golden andere wetten en menig keer werd hij op de vingers getikt door de mannen hoger in de pikorde. De profwielrennerij is vanouds vergeven, niet alleen van doping, maar ook van afspraken, omkopen, handje klap en Bokito-gedrag. Fedor vertelde me in een radiointerview dat zijn hardrijden en er vandoor gaan een gevolg was van een opgesloten gevoel dat hij had, als hij in het peloton reed. Zoveel mensen om hem heen verdroeg hij niet, hij kreeg het er Spaans benauwd van. In 1977 werd hij met bijna speels gemak Nederlands kampioen op de weg bij de professionals. In een terugblik voor Studio Sport vertelde hij me dat tijdens het vooroverleg met de ploeg, waar hij voor reed, over een te volgen tactiek gesproken werd. ‘ Je gaat weer niet als een gek er vandoor, Den Hertog’, voegde Cees Priem hem toe, zijn woorden kracht bijzettend door met een losse stoelpoot op het bed te slaan, waaronder Fedor juist lag. Priem raakte zijn enkel vol en de andere dag was hij zo opgezwollen en pijnlijk dat Den Hertog vreesde niet eens te kunnen rijden. Hij ging van start, voelde zich ook beroerd, maar nadat hij Jan Raas van een lekke band weer naar de kop had teruggebracht, kwam de snee er weer op en reed hij langzaam van het peloton weg. Maar langzaam werd al gauw snel. Fedor voelde zich herboren. Hij, de eenzame fietser, die daar juist zo van genoot. Fluitend werd hij kampioen.  Toen ik Fedor voor de radio interviewde trof ik hem in z’n fietsenwerkplaats in het Belgische Maasmechelen. Daar zag ik ook een duidelijk beslapen stretcher staan. Hij bleek in z’n werkplaats te huizen vanwege een conflict met z’n echtgenote, die nog in het voorhuis woonde. Op het moment dat ze samen op de tandem door Azie zouden reizen, bleek ze een minnaar te hebben. Vanaf dat moment ging het met Fedor niet goed, hij kreeg meer tegenslag, een ongeluk en stierf uiteindelijk aan prostaatkanker.