11 mei Martin van Amerongen

260px-Martin_van_AmerongenMartin van Amerongen kende ik van z’n stukken in Vrij Nederland en De Groene, van zijn boeken over de Mattheus-Passion, Mozart en Heine; Martin leerde ik kennen in ons naar bleek gemeenschappelijke stamkroeg, café Krom aan de Amsterdamse Utrechtsestraat. We deelden toen de liefde voor veel, ook voor sigaren en een oude jenever. Heb hem een paar maal mogen interviewen en drie uur lang was hij tijdens een kerstnachtuitzending op radio 4 mijn gast. Hij kwam behoorlijk aangeschoten aan, van een etentje met Tonio Hildebrand, maar herstelde zich snel heel knap en daarna konden we genieten van z’n verhalen over en visie op diverse lievelingscomponisten, zoals Bach, Schubert en Wagner. We hadden ook een band via mijn vader. Mijn vader had Martin als baby in z’n armen gehad, toen Martin met z’n ouders in Huizen een onderduikadres had gevonden tegenover de boerderij van grootouders van vaders kant.

Martin werd geboren op 8 oktober 1941 in Amsterdam, zijn vader was joods, z’n moeder Duitse, die Martin evangelisch-luthers liet dopen. Hij was een volstrekte autodidact, zonder noemenswaardige opleiding, maar die zich op diverse terreinen, maar vooral op dat van de klassieke muziek grote kennis verwierf. In 1962 begon zijn journalistenloopbaan bij Het Vrije Volk. Van 1965 tot 1 mei 1984 was hij als redacteur verbonden aan Vrij Nederland, waar hij verdween na een intern redactieconflict. Tot twee maal toe, tot aan zijn dood op 11 mei 2002 was hij hoofdredacteur van De Groene Amsterdammer. Hij schreef verder columns voor De Volkskrant en NRC Handelsblad. Zijn werkhuis stond barstensvol boeken en cd’s; Martin was zeer belezen en had een vlotte, aanstekelijk schrijvende pen, waarbij hij ook de polemiek niet schuwde. Zijn brieven aan bekende Nederlanders onder het pseudoniem ir. H.A.Schuringa, uitgegeven in 1981, blinken uit in humor en scherpzinnigheid. Martin was één van de oprichters van het Republikeins Genootschap, wat overigens hem niet belette te verschijnen op de verjaardagspartijtjes die prins Bernard gaf voor een aantal mannen, onder wie ook Tonio Hildebrand en Maarten Spanjer. Rijk de Gooijer werd door de prins geweerd, met de woorden op een verzoek: ‘mag wel, hoeft niet.’ Martin van Amerongen overleed aan de gevolgen van slokdarmkanker. Zijn vrouw was al jaren eerder veel te jong overleden. Na de dood van Prins Bernhard verscheen voor beiden postuum een geruchtmakend interview dat Van Amerongen met de prins had gehad.

 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <strike> <strong>