Het zal zo’n vijftien jaar geleden zijn dat Freek de Jonge uitkwam met een aanstekelijk, geestig  liedje Er is leven voor de dood geheten. Vooral het couplet over Seedorf, die beslissende strafschoppen miste, staat me nog bij.  Sinds een paar weken is weer een spotje te horen van het Humanistisch Verbond, waarin  BN’ers als Bas Haring en Nelleke Noordervliet oproepen lid te worden met de slogan: ‘ wij geloven in een leven vóór de dood’!  Van verlichte geesten als Haring en Noordervliet had ik toch meer intelligentie verwacht. Want tegen wie hebben ze het eigenlijk? Zijn er dan mensen die niet geloven in een leven voor de dood? Zeker, je hebt mensen die in grote doodsnood en uit bittere wanhoop niet meer in het leven geloven en de vlucht naar voren kiezen in een zelfgekozen dood. Maar ik heb niet de indruk dat het spotje een oproep doet aan deze wanhopigen. Nee, het is duidelijk het spotje richt zich op christenen en wellicht ook aanhangers van andere religies, voor wie een leven na de dood tot het geloofsgoed behoort. Maar dat wil toch niet zeggen dat – hoe orthodox men ook is – dat ze niet geloven in een leven hier en nu. Sterker nog in het geloof wordt dit leven aanvaard als een Godsgeschenk. Verder zou ik het Humanistisch Verbond willen vragen wat dat geloof voor hen inhoudt. Concreet en met betekenis voor het leven van alledag. Betekent dat: geen euthanasie, geen abortus, geen hulp bij zelfdoding, geen vlees eten. Is trouwens het humanisme niet schatplichtig aan het joods-christelijke erfgoed, is ze er niet de geseculariseerde dochter er van?

Voor mij zou het interessanter, prikkelender en intelligenter zijn als men gekozen had voor de slogan: Er is leven tegen de dood. Dat is in elk geval voor mij een kernstuk van het Bijbels belijden. De opstanding van Christus betekent ook dat we in opstand mogen en zelfs moeten komen tegen alles wat het leven van mensen en van de menselijkheid kapot maakt. Opstaan tegen de doodsheid, dodelijke verveling, tegen onrecht, tegen honger, oorlog en noem maar op. Op dit punt zouden humanisten, joden, christenen, aanhangers van de islam en nog velen meer  de oecumene van de medemenselijkheid kunnen sluiten.

Er is leven voor en na de dood, omdat er de Levende en leven is tegen de dood.