Lentezon! ‘Spring is in the air’. Het gebed-achtige lied uit Haydns Jahreszeiten ‘Komm, holder Lenz’, eindelijk verhoord. ( ik had ooit een stormachtige korte verhouding met Matthias Lenz, Duitse domineeszoon) En een kampioenschap die gloort! Zo reden we gisteren klokslag twaalf uur naar de Amsterdam Arena. Het voorgevoel was goed.Dat wil zeggen dat Ajax wel van Twenthe zou winnen, maar hooguit met 2-0 en dat verder gehoopt moest worden dat Cambuur niet met een monsterscore werd afgedroogd.  Die hoop was dus tevens een vrees. Enfin, de reis verliep zonnig voorspoedig en precies om twee uur zaten we op de tribune en bekeken de warming up, met een broodje en puntzak uitmuntende friet. Een nerveuze eerste helft, met hachelijke momenten voor het doel van Cilissen, maar ook met masker is hij de beste keeper van ons land. Maar dan  is daar Joël Veltman, op de rechtsbackplaats uitgegroeid tot een geweldige verdediger. Hij ontfutselt met groot doorzettingsvermogen de bal aan Cabral, geeft een pass op maat aan de wegspringende Cerny en deze 18 jarige Tsech gaat recht op het doel af, maakt met een subtiele beweging een verdediger onschadelijk en bekroont zijn debuut als basisspeler met een voortreffelijk doelpunt. In de tweede helft nog eens een paar hachelijke momenten voor ons doel; Cilissen die majestueus een vlammend schot van Ziech over de lat tikt. Alle Ajax-supporters hoor je bijkans zochten naar een bevrijdende tweede goal. Dankzij een die middag heerlijk swingende Younes komt die er: een zeer bekeken trap en Van de Hoorn slaat met het hoofd binnen. Het ontroert me: zowat verguisd, zoveel neergezet als een miskoop, maar al weken laat hij zien hoe goed hij eigenlijk verdedigen kan en dus ook beslissend. Want de ban is gebroken. Het wordt nog zonniger: Younes passt op Fischer. Die is eindelijk niet eens te wild, maar plaatst hard binnen. Younes zelf krult nog eens vlijmscherp de bal tegen de touwen. Vier-nul! We lachen, we juichen, tienduizenden gezichten stralen zon. Zeker als PSV wel heeft uitgehaald, maar ook heeft moeten incasseren en dus het onderling verschil in  doelsaldo gelijk is gebleven. De zon schijnt nog immer stralend als we huiswaarts keren. Volgende week regent het misschien. Maar hopelijk ook doelpunten voor ons rood-wit en desnoods ook voor het blauw-wit van PEC Zwolle. Natuurlijk de bal is rond en haal alle cliché’s maar uit de kast, de spanning zal groot zijn, maar toch.. de lente lijkt echt begonnen, een mooie zomer voor mijn club lonkt sterk.