In een mooie volle kerk voorlopig voor het laatst de liturgie, de gebeden, de preek gedaan met de versleten rechterknie. Op 9 februari hoop ik weer voor te gaan, desnoods zittend of wat hangend, maar dan wel met een nieuwe knie, een kunstig gefabriceerd scharniergewricht onder de oude knieschijf. Ik weet nog goed dat ruim twintig jaar geleden bij de Welingelichte Kringen, het fameuze journalistenforum van de VPRO-radio een orthopeed aanschoof in verbad met een noviteit: de volledige kunstknie. Of zou het een kunstheup geweest zijn? Zo goed weet ik het ook weer niet dus. Vast staat dat het om iets nieuws ging op orthopedisch terrein. De kunstknieën, kunstheupen en ook kunstschouders vliegen me nu om de oren als het ware. Hoeveel mensen heb ik niet gesproken die een vervanger hadden of iemand kennen die het heeft. De orthopedische afdeling van het Lievensbergziekenhuis in Bergen op Zoom, waar ik geholpen word telt meen ik wel vijf orthopeden. Met een aantal van naam en faam. Enfin, nog 1 nacht in eigen bed, morgen na de lunch moet ik me melden en dan ga ik het circuit in. Deze  blog zal even stilliggen, vrees ik. Over een kleine week het verslag van operatie en eerste revalidatie.