Onlangs een paar dagen ‘afgedaald’ van de Brabantse Wal naar de grote stad A., alwaar ik  nog steeds het grootst aantal jaren van mijn leven heb gewoond en geleefd. Zo af en toe heb ik zo’n bezoek nodig om nostalgie te voeden en het gevaar van een waarschijnlijk onvervulbaar verlangen van definitieve terugkeer wakker te kussen. Vruchtbare ontmoetingen, vriendschap verdiepende gesprekken , in borreltijd en onder heerlijke etentjes gaven de dagen kleur en geur. Onverwachte ontmoetingen met Paul Haenen (kort) en Ed Spanjaard (lang en vrolijk), een bijna-botsing met econoom Sweder van Wijnbergen, op weg naar de Ned. Bank (hij dan) en lunch- met-krant in een etablissement aan de Amstel, waar tegelijkertijd frits Bolkestein een soepje weglepelde, eveneens met krant. Burgemeester Van der Laan roept toeristen op Amsterdam te vermijden en de wijk te nemen naar Rotterdam, maar deze dagen vond ik Amsterdam juist ‘leeg’, gemeten naar andere keren. Als Van der Laan toch aan het oproepen is, kan hij dat ook doen aan het adres van de directie van de Hermitage. Om geen ‘nep-tentoonstellingen’ meer te organiseren. Groots wordt een tentoonstelling van Spaanse Meesters aangekondigd, met namen als Goya, Velasquez, El Greco en Picasso. Ze blijken een lokkertje die je op een dwaalspoor brengt. Van genoemde grootmeesters zie je een enkel werkje om vervolgens geconfronteerd te worden met veel en veel mindere goden, die natuurlijk wel de verfkwast vaardig konden hanteren, maar bijna nooit raken, verrassen, ontroeren. Een tijdsbesteding, vergelijkbaar met het lezen van De Telegraaf, die ik steevast de ‘snelst gelezen krant van Nederland’ noem. Hoeveel rijker was het bezoek – met Tessel Blok  - aan het Fotomuseum Foam, waar een magnifieke tentoonstelling te bewonderen valt van het werk van de Franse fotograaf Jacques Henri Lartigue (1894-1986). Adembenemende kleurenfoto’s, in autochroom, ektochroom en kodachroom. Foto’s uit zijn  talrijke albums, die hij aanlegde gedurende zijn vrijwel gehele tweeënnegentig jarige leven. Vrolijk, speels, enorme kleurenrijkdom. Eveneens de moeite waard is de tentoonstelling van de Amsterdamse jaren en dagen van Van Gogh in het stadsarchief. Zeer goed gedocumenteerd, rijk aan informatie, mooi opgesteld. Dat archief heeft trouwens ook een prima boekhandel. Dus mijn advies: wel naar Amsterdam gaan en niet naar Rotterdam. Nou ja, in elk geval niet naar de Kuip: ook zonde van je tijd en geld.