Ik werd om zeven uur s’ ochtends geboren op een ijskoude Hemelvaartsdag op de Eemnesserweg 32 in Huizen, waar mijn ouders tijdelijk inwoonden bij mijn grootouders van moeders kant.
Op deze dag begon in Chippenham in Wiltshire ook het leven van de vroegere Labourleider, Jeremy Corbyn. Mijn vader was vrachtwagenchauffeur, zijn vader elektrotechnicus; mijn moeder huisvrouw, de zijne lerares wiskunde. Mijn ouders waren conservatieve protestanten, de zijne republikeinse vredesactivisten. Corbyn is geheelonthouder; ik ben dat tot op heden geheel niet, ofschoon de mate van ‘spirituele’ consumptie behoorlijk gedaald is, kortom ik kan er niet zo goed meer tegen. Corbyn is ook nog vegetariër en ik ben hooguit een flexetarier. Hij is supporter van Arsenal en ik van Ajax, zoals bekend. Gerrit Keizer van Ajax keepte ooit ook voor Arsenal en Marc Overmars speelde voor beide clubs.
Terwijl ik langzaam toegroei naar een ‘coming out’ brengt RCA op 10 januari de eerste single uit en verschijnt het eerste Nederlandse cryptogram in De Groene Amsterdammer. Platen draai ik niet meer. Mijn verhuizing naar Naarden en in 2019 naar Huizen vroeg om drastisch opruimen en besloot ik dat platenspeler en grammofoonplaten bij de slachtoffers behoorden. Aan het cryptogram wijd ik nog ieder weekend enige uren. Die van de NRC en soms ook Volkskrant. Zelden die van De Groene, veruit de moeilijkste.
In februari komt voor het eerst de Knesseth bijeen en een Amerikaanse B-50 bommenwerper maakt de eerste non-stopvlucht rond de wereld. Het is dan maart en ik groei lekker door, veilig in de moederschoot. In de zelfde maand verschijnt het eerste nummer van Paris Match. Het moet voor mij nog steeds een eerste keer worden dit blad tot mij te nemen. In april wordt het Noord- Atlantisch Verdrag getekend – door 12 landen –, de start van de NAVO. Nu 70 jaar later staat dit bondgenootschap onder spanning vanwege de afstand die Trump steeds meer lijkt te nemen tot Europa. Zijn eis dat Europese landen meer moeten bijdragen, lijkt overigens reëel, zacht uitgedrukt.
De maand waarin ik geboren word begint met een tragedie. Op 4 mei stort een vliegtuig met het elftal van Torino neer. Vlak voor de landing in Turijn na een vriendschappelijke wedstrijd tegen Benfica in Lissabon vindt het toestel en haar inzittenden (op twee na) haar einde in stromende regen en dichte mist tegen een heuvel bij de basiliek van Superga, ten oosten van de stad van Fiat. Ik ben verzot op Italië, maar gek genoeg heeft het Italiaanse voetbal me nooit zo getrokken. Een lichte voorkeur voor Juventus en ik kon van A.C.Milan genieten in de periode dat Van Basten, Rijkaard en Gullit er schitterden.
Op 5 mei wordt de Raad van Europa opgericht; zes dagen later wordt Israël toegelaten tot de Verenigde Naties. In Israël ben ik zeker zes keer geweest. De laatste keer al weer lang geleden, nog voor de eerste Intifada. Ik voelde me er thuis, voelde ook de spanningen. Het is doodzonde dat nog immer geen oplossing gerealiseerd is voor een vreedzaam samenwonen met de Palestijnen. Gun elkaar een eigen bestaan en bouw vandaar aan een samenwerking die zowel economisch als politiek vruchtbaar kan zijn in een harde en verwarrende Arabische wereld. Veertien dagen voor mijn geboorte heft de Sovjet Unie de blokkade van Berlijn op en drie dagen voor mijn levensbegin vindt de oprichting plaats van de Bondsrepubliek Duitsland.
Ik ben amper een maand oud of een KLM-toestel verongelukt bij Bari, de Italiaanse stad waar de resten van Sint-Nicolaas rusten. Een maand later verongelukt wederom een KLM-toestel, nu bij Bombay. Veel vliegtuigrampen rond mijn geboorte. Zou ik daarom nog steeds niet van vliegen houden? Belangrijk voor ons land is het begin van de Ronde Tafel Conferentie over de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië. De zgn. politionele acties gaan nog ‘gewoon’ door. Onder de Nederlandse troepen bevindt zich een broer van mijn moeder, die in mijn geboortejaar overlijdt in een zwemvijver. Mijn grootouders kregen daarvan een zakelijk bericht en een fotootje van zijn begrafenis. Nooit hebben zij het graf van hun oudste zoon kunnen bezoeken. Geen enkel familielid heeft dat gedaan. Ik hou niet van het begrip ‘bucketlist’, maar eigenlijk wordt het tijd dat ik eens ga en mij verdiep in de omstandigheden van en de aanleiding tot zijn dood. Zijn naam komt voor in een boek van Hylke Speerstra over Friese Indië-strijders (Klompen in de dessa) en daaruit valt op te maken dat het echt om een verdrinking ging. Enfin op 27 december tekenen koningin Juliana en vicepresident Hatta in Amsterdam het onafhankelijkheidsverdrag. In de lezenswaardige biografie van Cees Fasseur over Gerbrandy lees ik dat hij zich vanaf het begin hevig heeft verzet tegen het ontstaan van een zelfstandige republiek.
Tot slot William Faulkner ontvangt de Nobelprijs voor Literatuur en op 26 mei wordt ook Hank Williams jr. geboren.
Het plaatselijk sufferdje, het Nieuwsblad voor Huizen, meldt dat Harmonieorkest Prinses Irene een concours won in Baarn. Dat orkest is een samenvoeging van twee orkesten, waarvan de oudste al eind negentiende eeuw werd opgericht. De fusie vond plaats in augustus 1945 onder de huidige naam.
Witte boorden werden toen nog los gedragen door meer mannen dan alleen priesters. Roomsen waren er in ons dorp niet veel. Mij verbaast het badkostuum. Zwembad Sijsjesberg bestond nog niet en het was toen veel te koud om te zwemmen, waar dan ook. Een guldensbond lijkt een soort cheque te zijn.
De krant vermeldt ook de aankoop van grond van K.Vos. Dat moet ome Klaas zijn, oudste broer van mijn vader. Hij kocht het van de Erfgooiersvereniging (Stad en Lande van Gooiland) ten zuiden van de gasfabriek. De gasfabriek stond aan de Havenstraat. Mijn opa van moeders kant ( zie fotootje aan het begin) werkte daar. Ome Klaas bouwde op die grond zijn boerderij en in mijn jeugd betrokken wij van hem dagelijks een kan verse melk.