Het is maandag 22 november : vriend Rob en ondergetekende ontmoeten elkaar op Amsterdam Centraal en nemen vandaar de metro naar Amsterdam Noord. daar staat reeds de taxi die Rob in de trein besteld heeft. Voor slechts 5 euro worden we weggebracht naar Ransdorp om aan de tweede etappe te beginnen.

Ransdorp is een sieraad van een dorp met kleurrijke houten huizen, een kerk met forse afgeplatte toren – in tegenstelling tot wat ik in deel 1 schreef vanwege geldgebrek om er nog een spits aan toe te voegen.

Achter de kerk het voormalige raadhuisje.

Het begint te regenen, maar Hotel De Zwaan is open en dus beiden we de regentijd met een kop koffie. Er wordt ijverig gewerkt aan kerstversiering in het aangenaam ouderwetse etablissement.

Het is stralend weer als we de pas er weer in zetten. het dorp uit langs de vaart waar ik in de zomer van ’93 mijn VPRO-klompen uitdeed en in het water liet glijden en op kousenvoeten het programma verliet. Drie jaar lang had ik op vrijdag de hele dag door mijn op klompen gemaakte korte live-reportages het luistervolk voorgeschoteld. Het Gebouw hield op te bestaan en derhalve ook mijn onderdeel.

Over een fiets/wandelpad naast de smalle asfaltweg wandelden we naar Holysloot, met in een bocht naar links rechts van ons het vakantiehuisjespark van het Kinselmeer.

We hoorden de smienten fluiten, zagen grote zilverreigers, brandganzen en kolganzen, zilvermeeuwen en steeds weer die winterblauwe lucht. Holysloot kwam steeds dichterbij met dat karakteristieke hagelwitte Hervormde kerkje. Menigmaal ben ik er al voorgegaan en ook voor volgend jaar prijk ik op het rooster. Een kleine aangename gemeente zonder scherpslijpers, eenvoudig en betrokken.

De voormalige dorpsschool is horeca geworden, maar deze dag gesloten. We slaan rechts af richting buitengebied. Een Auto van waarschijnlijk Google Maps met Zweeds kenteken passeert ons. Rijdt zich vast en moet keren.

We passeren het voormalig Gereformeerde Kerkje, nu fraai woonhuis. Een boer op een tractor passeert ons, groet amper. Ver voor hem midden in het land ligt zijn groot boerenbedrijf.

Volgens het boekje moeten we na een hek spoedig links af het weiland in: witte palen geven de rest van de route aan. Het is tevens de route van het Zuiderzeepad. Althans aan het begin van het weilandtrajekt was er een rood-witte markering. Het weiland is aan de randen naast de sloot nog niet te drassig, maar de planken over de sloten zijn glibberig, soms verzakt en begroeid en dus is het een kwestie van voetje voor voetje om niet een nat pak op te lopen. De route voert kris kras door het weidegebied van genoemde boerderij.

En dan een sloot, maar geen plank meer. We lopen naar de boerderij, awel een afsluiting met stroomdraad. We kunnen er gelukkig schade- en schokvrij over heen stappen. We vragen de boer bescheid. Hij is onaardig resoluut. Doorlopen is onmogelijk. De dijk naar Uitdam, waar we op uit zouden moeten komen wordt verzwaard en is ontoegankelijk voor elk verkeer. En door die weilanden is eigenlijk privacy-schending etc. We moeten dus terug.

Terug naar Holysloot, terug naar Ransdorp, want het voetveer van Holysloot over de Holysloter Die en dus naar Zunderdorp, dat we ook zouden aandoen gaat pas weer vanaf 15 april.

We besluiten de rest van de wandeling te ondernemen als de dijk klaar is – pas in april 2023, naar blijkt- en sluiten nu af met thee en bier in De Zwaan en bestellen van hier uit opnieuw zo’n goedkope taxi.

In het hotel een achttal oudere dorpsbewoners die plezier beleven aan het bridgen.

Extra informatie over HOLYSLOOT.

Met heilig heeft de naam niets te maken: het is een samentrekking van holle Y-sloot. Het dorp is al eeuwenoud en in oorsprong een vissersdorp. Sinds 1916, na de Waterlandse Vloed, is het onderdeel van de gemeente Amsterdam. “Heilig” in de zin van ‘apart’ is het wel als je kijkt naar de activiteiten in het kleine kerkje, zoals concerten , tentoonstellingen en filmavonden. Er woont nog al wat culturele elite in het schilderachtige dorp.