Museum Paulina Bisdom van Vliet is een sfeervol, authentiek ingericht woonhuismuseum in Haastrecht, vlakbij Gouda. In het gedempte licht dwaalt u van kamer naar kamer en ziet u de meest schitterende serviezen, meubelstukken, schilderijen, uitbundig versierde gordijnen. U loopt over de fraaie, handgeknoopte tapijten. Het voelt alsof u bij een rijke familie op visite bent.

Paulina le Fèvre de Montigny–Bisdom van Vliet was de laatste bewoner van deze patriciërswoning uit de negentiende eeuw. Zij was een bijzondere vrouw die veel betekend heeft voor de samenleving van Haastrecht en omgeving.

Nadat Paulina in 1923 was overleden, werd het huis een museum. Dat had Paulina in haar testament bepaald. Tot op de dag van vandaag is het huis nog precies zo ingericht als in de tijd dat het bewoond werd. Daarom biedt het een unieke kijk in het leven van welgestelde families uit de negentiende en begin twintigste eeuw. Dit alles maakt museum Paulina Bisdom van Vliet een plek van groot museaal historisch belang. 

ALDUS DE WEBSITE VAN HET MUSEUM

De grondlegster en aanstichters van al dat moois.

Met een lopertje afgezet met rode touwen door koperen staanders wordt kenbaar gemaakt dat het museum open is. Maa je moet wel aanbellen en geduld hebben. Want zo vermeldt een schrijven bij de deur: omdat het huis zo groot is kan het wat lang duren voor iemand komt om de deur open te scharnieren.

Ik word opengedaan door een vriendelijke dame in diverse tinten zwart en neemt me mee naar het oude koetshuis, wat thans dienst doet als ontvangst,kassa, garderobe en sanitaire behoeften en je kunt er wat boekjes kopen.

Na de voor mij noodzakelijke voorbereidingen neemt de dame me mee naar de hoofdingang. Met haar hulp – onderbroken door andere gasten – en een boekje verplaats ik mij van kamer naar kamer. In de stijl van het huis : ik schrijd me voort.

Enfin, het huis is gebouwd in 1877 in opdracht van de toenmalige burgemeester van Haastrecht , Marcellus Bisdom van Vliet. Er stond al sinds de 17e eeuw een familiehuis. Net na de voltooing overlijdt de opdrachtgever en zijn dochter Paulina trekt erin met haar echtgenoot Johan le Fevre de Montigny. Sinds 1869 waren zij getrouwd en woonden in Den Haag. Johan volgt zijn schoonvader op als burgemeester, maar geniet daarvan slechts vier jaar. Paulina blijft achter als een rijke weduwe en bewoont het huis tot haar dood in 1923.

Zij bepaalt dat het huis een museum moet worden.

Vestibule

De Spreekkamer, waarin de dienstboden diegenen parkeerden die iets kwamen op halen of afgeven, zoals naaisters. Het wachten werd veraangenaamd door schilderijen, zoals deze koe van Warnaar Horstink (1756-1815)

De Grote Salon, met de portretten van Paulina en Johan. Op de vloer ligt handgeknoopt Deventer tapijt.

In het plafond vier cirkels met engelen, symbolen voor beeldhouwkunst, schilderkunst, aardrijkskunde en nijverheid.

In deze salon behang van viltpapier, 17e eeuws stoeltje in koloniale stijl, Chinees porselein uit Ming- en Qing-dynastieën.

Sevres-porselein

Winterlandschap van Louis Apol, 1875

Kaarsen waren de enige lichtbron in de salon en de andere kamers. Paulina wilde noch gas noch elektriciteit en dus werd er met turf gestookt en waren kaarsen de lichtbron. Toen de telefoon kwam wees Paulina ook deze nieuwigheid af. Er waren wel nog olielampen en een balsysteem – op batterijen – voor de bedienden.

De Eetkamer, met een portret uit ca. 1700 van Salomon Reijnders (1680-1724), succesvol kapitein-kaapvaarder, betoudovergrootvader van Paulina. Onder hem kinderservies uit blik, begin 19e eeuw.

Links portret van Adriaan Jacob Bisdom door Otto Eerelman.

Losse turfkachel, in bruikleen uit het Paleis op de Dam.

Adriaan van Stade (1610-1685) Kaartspelende boeren in Grote Salon.

Meissen -porselein. Er was ook een kast met Lowestoft- porselein.Laatste 300 stuks eind 18e eeuw door Engelsen ingevoerd uit Kanton. Het Meissen is 150 delig.

Paulina hield bij bij welke gerechten haar gasten hadden gegeten en van welke servies. Terwijl de gasten zich terugtrokken in de Kleine Salon werd het servies in de Eetkamer in een teil afgewassen. Het personeel kom rekenen op een bonus als na een jaar niets van het servies gebroken was.

Chinese vruchtenstandaard en schaal uit de 18e eeuw, in de tuinkamer waarin ook vitrines met een muntenverzameling en 18e eeuws miniatuurzilver.

Huiskamer, waar Paulina graag de avonden doorbracht, lezend en kaart spelend.

Uit deze kamer zicht op de door Adriaan Bisdom geplante Rode Beuk. Een set Chinese bordjes sieren de muur, waar rechts een portret te zien is van Theodorus , zoon van Adriaan Bisdom.

Schaal voor visitekaartjes

De gang

WC

Gang

Gelijkenis van de arbeiders in de wijngaard van Christoffel Pierson (1631-1714)

Kleine Salon , met portretten van Paulina’s ouders, en zwart gepolitoerd meubilair.

Buffet, eind 19e eeuw

Gang: Oranjegoed, een zeldzaam grote collectie (groter dan van de Oranjes zelf)aardewerk met de portretten van Willem V en Wilhelmina van Pruisen. Bedoeld als politieke propaganda gezien de weerstand en oppositie van de patriotten.

Bibliotheek en vergaderruimte van het hoogheemraadschap van de Krimpenerwaard. Er was slechts verlichting van een koperen kaarsenlantaarn. Dat noopte de heren zodra het donker werd naar huis te gaan en zich niet met alcohol verder te bezatten. Paulina was een fervent lid van de blauwe knoop.

Hemelbed in slaapkamer Paulina. Eind 18e eeuw, ze sliep er als kind al in.

Abraham wijst Hagar en Ismael de deur (van de tent)

Behang is imitatiegoudleer uit de bouwtijd van het huis. Er staat een stoeltje voor Zwaantje Muurling, die in 1920 belijdenis deed en bij die gelegenheid de Bijbel geschonken kreeg die Paulina cadeau had gekregen bij haar belijdenis in 1858. Paulina die zelf geen kinderen had beschouwde Zwaantje als het hare, betaalde haar opleiding aan de HBS en had dus een stoeltje in de slaapkamer van haar weldoenster .

Op de zgn bruine overloop valt het oog op dit rijtuigkussen met het wapen van de Krimpenerwaard en de naam van Theodorus Bisdom, die toen in 1753 hoogheemraad was. In 1755 kon hij de heerlijkheid Vliet open, zodat zijn naam uitgebreid werd tot Bisdom van Vliet.

Na de werkkamer en de kostuumkamer volgt de zitkamer met een fraai plafond van putti, neo-barok uit 1891.

Geldkist uit de 17e eeuw met Hollandse landschapjes. Er zijn haardpoppen en door het raam is er zicht op de Overtuin.

Foto van Paulina op leeftijd, met poes.