ND RIVIERENSERIE ZOMER 2022

Een jonge Argentijnse dog met een poot in het gips in de armen van een in kloosterzwart getooide forse man met dito baard tegen de achtergrond van het Volkerak, het drukst bevaren water van ons land.
Twee eveneens in kloosterzwart gehulde vrouwen flankeren hem. De drie met gemankeerde hond zijn de ontdekking van en aan de Dintel. De Dintel, waarnaar Dinteloord is genoemd, middelpunt van de suikerbietenteelt en suikerindustrie is de benedenloop van de Mark, de rivier waarover het beroemde turfschip Breda binnenvoer in 1590. Bij Standdaarbuiten verschiet de Mark van naam in Dintel. Na de Sint Elizabethsvloed ontstond een zandbank, aangeduid als ‘t sant er buyten’. Vandaar het huidige Standdaarbuiten. Eeuwenlang centrum van de vlasteelt.

In Stampersgat leefden ze van de meekrap, na 1870 werd overgeschakeld naar suiker. De suikerfabriek sloot zijn deuren in 1927. Een tweede fabriek bleef over, waardoor Dinteloord beroemd werd. De fabriek levert met name keukenstroop. Niet te versmaden voor de pannenkoekenliefhebber.

Met daarbij een goed gebrouwen bier, ook verkrijgbaar aan de Dintel. Kloosterbier zelfs. Gebrouwen door de bebaarde forse man in het kloosterzwart.
We zagen hem lopen op het terrein waaraan reddingsboten 24/7 beschikbaar zijn bij kleine en grote calamiteiten op het Volkerak. En in die haven lag een boot waar hij zijn bier brouwt, inderdaad van een klooster. Een drijvend klooster zelfs, even verderop in de Dintel gelegen. De vriendelijke reus in het zwart spreekt uitstekend Nederlands met licht Vlaams accent , maar met een ondertoon van buitenlandse afkomst. En dat bleek toen hij ons nodigde voor een bezoek aan zijn klooster dat hij bewoont met twee zusters en de gemankeerde dog. Een bord aan het schip maakt duidelijk dat we hier met Georgiërs te maken hebben en met een drijvend en varend filiaal van de Georgisch Orthodoxe kerk. De helft van het schip is besteed aan een kapel, waarvan het interieur je brengt in de bezielde sfeer en ruimte van een rijk beschilderde oosters orthodoxe kerk. Inclusief iconostase, iconen, lezenaar met kaarsen. Het schip heet de Elia II naar de patriarch van Georgië, de kapel is gewijd aan de Heilige Nicolaas.
Driehonderd parochianen telt deze gemeenschap, verspreid over ons land, Vlaanderen en een deel van Duitsland. Met Pasen stonden honderd Georgiërs opgepropt uren te bidden, te zingen en zich onder te dompelen in het Opstandingsverhaal. Elke zondag parkeren zo’n tien tot twintig auto’s in de berm voor een hoogmis.
Het varend gebedshuis leeft van giften en van de verkoop van zelf gebrouwen bier en van prachtige wijnen uit Georgië , oudste wijnland ter wereld.
Aan de overkant worden reusachtige balen staal uitgerold en tot meters hoge buizen gewalst. Hier worden dagelijks gebeden ‘uitgerold’ en naar de Allerhoogste gezonden, gebeden voor vrede, ‘ook voor onze broeders en zusters van Oekraïne, wij hebben ook Russische terreur ondervonden en weten wat onderdrukking en bezetting is’’, aldus Abt Abibos.