Ordners vol heb ik nog in het schuurtje staan, opbergdozen idem dito: allemaal Ajaxbladen: clubbladen, aparte magazines , programmaboekjes van wedstrijden etc. Ben begonnen om er door heen gegaan met een schiftingsoog, schiftingsverstand ook. Wat kan weg, wat mag blijven, moet blijven.

In een nummer van Ajax Life, het clubblad van de supportersvereniging, tref ik een verslag aan van een toernooi van de D1 in het Limburgse Grubbenvorst. We schrijven dan september 2000. Trainer van de jochies is Robin Pronk, zoon van de aantal jaren terug aan ALS overleden Ton Pronk. Robin heeft jaren de Ajax-jeugd getraind , heeft vrijwel alle diploma’s, was een van de slachtoffers van de Cruijff – revolutie en vertrok naar FC Utrecht als jeugdtrainer en later als trainer van Jong Utrecht. Opmerkelijk: zijn vader kwam nadat hij bij Rinus Michels in ongenade viel na de verloren finale tegen AC Milan ook bij club van de Domstad te spelen. De jonge Pronk moest vorig jaar vertrekken en vond onderdak als jeugdtrainer in Polen. Maar hij is al weer terug in Utrecht, nu als hoofd jeugdopleiding.

Wie speelden toen in dat D-elftal en droomden  van een carrière als profvoetballer, het liefst in Ajax’ eerste?      

1. Kevin Rijnvis. Een keepertje gehaald bij het Bussumse BVC op 8 jarige leeftijd. Acht jaar maakt hij deel uit van de Ajax-jeugd. Daarna vertrekt hij naar HFC Haarlem, een jaar later naar RKC Waalwijk. Hij breekt niet door in het eerste. Dat gebeurt ook niet bij AZ. Dan kan hij – hij is nog maar 19 – naar FC Dordrecht om de langdurig geblesseerde Frank Kooiman te vervangen. Vijf wedstrijden staat hij in het doel. En moet hij weer terug  naar AZ, vertrekt al snel naar FC Omniworld. Vanaf 2020-2011 staat hij onder de lat bij de zondagamateurs van Argon uit Mijdrecht, een jaar later verdedigt hij het doel van de zaterdag topklasse Sparta Nijkerk.  

2. Tyron Kemble. Ook een jongen geboren in 1988. Van de voetballoopbaan na Ajax is weinig bekend . Zeg maar niets, bij mij dan. Wat ik wel vind is dat zijn ster als DJ rijzende is.  Zo ook als muziekproducer.

3. Christian Supusepa. Deze voetballer van Molukse afkomst komt al heel jong in de jeugdopleiding terecht en kan in 2007 een driejarig profcontract tekenen. Opgeleid als centrale – of linkerverdediger speelt hij in alle nationale jeugdelftallen. Onder Martin Jol maakt hij zijn debuut in het eerste in een vriendschappelijk duel tegen DWV. Daarbij blijft het, z’n contract wordt niet verlengd. Hij wordt aangetrokken door ADO Den Haag, waar John van de Brom dan trainer is. Deze kent Supusepa nog als trainer van Jong Ajax. Onder hem speelt hij drie wedstrijden in de hoofdmacht, een jaar later onder Maurice Steijn was hij met 27 wedstrijden een vaste waarde. In zijn derde seizoen speelt hij 20 wedstrijden in het eerste; in het vierde slechts tien. Hij verkast in 2014 naar CSKA Sofia, speelt daar 7 wedstrijden op het hoogste niveau. Een jaar later slechts 6 voor Sparta in de Jupiler League. In  januari 2017 kwam hij voor Spakenburg te spelen, een half jaar later verkast hij al weer naar Fortuna Wormerveer: z’n geboorteplaats.

4. Jeffrey Sarpong  . Een geboren Amsterdammer van Ghanees-Nigeriaanse afkomst. Hij komt in de E-jeugd na een initiatief die past bij een jongensboek. Hij schrijft het jeugdtvprogramma Willem Wever een brief met de vraag hoe hij bij Ajax kan komen te spelen. Het programma brengt hem naar de jaarlijkse talentendagen, hij valt daar dermate op, dat hij lid mag worden. Hij doorloopt alle jeugdelftallen. Verdient een contract en maakt zijn debuut (seizoen 2007-08) in de bekerwedstrijd Eindhoven-Ajax (1-6). Z’n competitiedebuut vindt plaats in een uitwedstrijd tegen Feyenoord (3-2) als invaller voor Wesley Sneijder. Na een aantal seizoenen de meeste wedstrijdtijd op de bank te hebben doorgebracht wordt hij op 31 dec. 2009 verhuurd aan NEC.  In aug.2010 wordt hij door Ajax voor 200.000 euro verkocht aan Real Sociedad. Twee jaar later wordt hij verhuurd aan NAC, die hem in juli 2013 van R.S. overneemt. NAC degradeert in 2015, Sarpong koopt z’n contract af en tekent een contract bij Wellington Phoenix, de A-League van Nieuw Zeeland. Een jaar later speelt hij alweer in Griekenland voor PAE Veria, weer een jaar verder voor het Turkse Elazigspor en vervolgens vanaf 2018/19 voor het Griekse Skoda Xanthi. Hij zit een tijdje zonder club, wordt in januari vorig jaar afgetest bij het Finse FC Haka, maar vindt in februari 2021 onderdak bij FK Panevezys in Litouwen. Bijzonder aan Sarpong is niet zozeer dat hij religieus is, dat zijn veel voetballers, maar dat hij heel openlijk uitkomt voor zijn geloof in Jezus en dat hij bij NAC een bijbelklasje leidde met collega’s, waarvan o.a. Matt Seuntjes en Jeroen Drost deel uit maakten. Sarpong zendt nu inspiratieloos de wereld in.

5. Dionitio Liesdek. In 2000 een nieuweling bij Ajax, gescout bij Fortius, uit Amsterdam-Oost.  In 2008 is hij nog onderdeel van Jong Ajax. In juli van dat jaar verkast hij naar Jong RKC. Daar speelt hij slechts 1 seizoen en daarna is niets meer van hem vernomen. Zonder club staat er dan.

6. Frans Sabajo. Eveneens een jongen met Surinaamse roots, afkomstig van Fortius. Ik heb nog slechts kunnen terugvinden dat hij de B van Ajax ook heeft gehaald. En dat is het.

7.Rawley Roozendaal. Surinaamse jongen bij Zeeburgia gescout. Verkast juli 2005 van Ajax naar Heerenveen 019, in juli 2007 speler van Jong Heerenveen. Juli 2008 naar SV Argon, Mijdrecht, een jaar later naar Zeeburgia, weer een jaar later naar SV Huizen, weer terug naar Zeeburgia, in 2015 naar Turnhout om in 2017 weer terug te keren naar Zeeburgia, waar de rechtsbuiten al snel een punt zet achter z’n voetballoopbaan. Opwindender dan zijn loopbaan is een beruchte fase in zijn leven. Als hij bij Jong Heerenveen speelt verschijnt er op GeenStijl een foto waarop hij met wat vrienden met pistolen zwaait en een berg cocaïne versnijdt. En zo moet hij bij de Friese club weg. Bij Ajax was hij niet onomstreden. Hij zou een telefoon hebben gestolen. En dat terwijl hij het talent leek te hebben van een Sjaak Swart of John van ‘t Schip. Zo werd hij ook door vrienden geprezen en hij ging zich er naar gedragen. In een interview met Het Parool sept 2009 zegt hij diepe spijt te hebben en er alles aan te doen om als nog de top te halen. ‘Ik had naast Suarez kunnen staan’.  Vergeefse moeite dus.

8. Yassine Benmoussa. Ik kan over hem niet meer vinden dan dat hij nog de A1 heeft gehaald.

9. Mitchel Donald. Deze Surinaamse jongen kwam in 1998 over van Zeeburgia en haalde de hoofdmacht. Hij debuteert onder Henk Ten Cate in de met 3-0 verloren UEFA Cup-wedstrijd tegen Werder Bremen (14 febr.2007). Het seizoen erop komt de middenvelder tot slechts drie duels. In het Amsterdam Tournament van 2008 raakt hij tegen Inter Milan zwaar geblesseerd. Een jaar daarop maakt hij tijdens het zelfde toernooi zijn rentree, tegen Benfica en is een van de uitblinkers. In januari 2010 wordt hij – samen met Jan-Arie van der Heijden – verhuurd aan Willem II; zij vormen daar samen het middenveld. Na een half jaar komt hij terug bij Ajax, weet zich geen basisplaats te veroveren en wordt verkocht aan Roda JC. Op 1 april 2014 krijgt hij van trainer Jon Dahl Tomasson te horen dat hij vanwege een negatieve houding uit de selectie wordt gezet. Roda JC degradeert en Mitchell Donald verhuist naar het Russische Mordovia Saransk.  Hij wordt na een jaar verhuurd aan Rode Ster Belgrado. Daar doet hij het zo goed, dat de club de optie tot koop licht en hem aantrekt. Hij wordt daar aanvoerder en verovert in 2018 voor de tweede keer de landstitel. Daarna vertrekt naar het Turkse Malatyaspor. In 2020 verkast hij naar het eveneens Turkse Erzurumspor, Oost-Anatolië.

10. Gregory van der Wiel. Deze rijk getatoeëerde zoon van een Curacaose vader en Nederlandse moeder kwam als klein jochie van DCG naar Ajax. Tot 2002 doorloopt hij de jeugdopleiding om dan voor drie jaar bij Haarlem te spelen, waarmee Ajax toen een samenwerkingsverband kende. Gregory moest weg vanwege een slechte mentaliteit. In 2005 mag hij terug. Hij speelt in de A1, Jong Ajax en op 11 maart 2007 maakt hij z’n debuut in de hoofdmacht, uit tegen FC Twente als vervanger van de geblesseerde Jaap Stam. Tot 2012 speelt hij voor het vlaggeschip, vanaf seizoen 2008-009 als vaste rechtsachter. In 2009 debuteert hij in Oranje. Hij komt tot 46 caps. In het seizoen 2009-2010 is hij de enige veldspeler in de Eredivisie die geen minuut mist. In september 2012 verruilt Gregory Ajax voor Paris Saint Germain. In juli 2016 tekent hij een contract bij Fenerbahce, in augustus 2017 voor Cagliari en in februari 2018 voor Toronto FC. In augustus 2019 stopt hij met voetballen. Hij is dan nog maar 31 jaar. Maar in augustus 2020 keert hij verrassend terug op de velden als selectielid van RKC Waalwijk, omdat hij naar eigen zeggen in een gat viel, wat hem angstig maakte. Oktober vorig jaar komt er dan als nog een einde aan zijn loopbaan.

11. John Goosens. Een jongen uit Heemstede die de hele jeugdopleiding doorloopt en in 2007 bij de A-selectie wordt gehaald. Maar een doorbraak blijft uit, oa. vanwege blessures. In 2009 vertrekt hij naar NEC. Ofschoon hij daar nooit een vaste waarde werd, trekt Feyenoord hem in januari 2012 aan. Uiteindelijk komt hij daar weinig aan spelen toe. Zijn contract wordt in augustus 2014 ontbonden en hij vertrekt naar India, waar hij o.a. met David Trezeguet speelt voor FC Pune City. In september 2015 vinden we hem terug bij het Roemeense FC Voluntari, in februari 2016 maakt hij de oversteek naar Chicago Fire. Uiteindelijk strijkt hij weer neer in ons land om voor ADO Den Haag te spelen.

12. Ronald van de Meer. Ik vind een bericht uit januari 2017 dat Ronald van der Meer stopt als keeper van VVSB (Voetbal Vereniging Sint Bavo) uit Noordwijkerhout. Hij keepte als jochie voor NSV’46 uit Noorden. Toen dus Ajax en daarna in de jeugd van Alphense Boys, uit Alphen, de favoriete club van Kees Jansma. Als A-junior keept hij voor ADO Den Haag. Hij keert terug naar Alphense Boys en staat daar vier seizoenen onder de lat van het eerste. 

13. Donovan Deekman. Een spits die van Fortius komt; maar in 2003 Ajax moet verlaten en bij Zeeburgia komt te spelen. En daar gescout en aangetrokken wordt door SC Heerenveen. Speelt er twee jaar in de jeugd, een jaar in het eerste. Geen vaste waarde en in 2009 vertrekt hij naar KSC Lokeren. Speelt daar drie seizoenen, vertrekt naar Sparta Rotterdam, speelt er 61 wedstrijden, met 20 goals. In 2014 speelt hij een half jaar voor het Roemeense Concordia Chiajna, daarna een jaar in Iran voor Naft Tehran, speelt vanaf febr. 2016 nog 22 wedstrijden voor Telstar, speelt in 2017 op de Malediven om begin 2018 neer te strijken bij het Belgische Voorwaarts Gijzel-Oosterzeele.

14. Clint Plak. Deze Surinamer kom ik tegen op een site van Van Riemsdijk Sport. Een voetbalacademie die zich richt op talentvolle voetballers tussen de 15 en 22 jaar en een profcarriere ambiëren. De naamgever Gwendell van Riemsdijk introduceert zich zelf als jeugdvoetballer van Ajax en FC Utrecht: ‘door het ontbreken van de juiste begeleiding heb ik mijn kansen toen verspeeld’. Ha, daar hebben we dan ook Clint Plak, die het zelfde beweert. Geen goede begeleiding. Zou het niet aan de jongens zelf gelegen kunnen hebben? Of aan een uiteindelijk gebrek aan talent voor de echte top? Maar ja daar trek je wellicht geen klanten mee aan.

15. Sergio Leeuwin. Niets van terug te vinden.

16. Alexander Büttner. In 2000 is hij net bij Ajax, overgekomen van VV Doetinchem. Tot z’n zestiende speelt hij voor mijn club en verkast dan naar Vitesse. Tot 2012 speelt de linksback in Arnhem. Na een conflict met de leiding kan hij in augustus 2012 een contract tekenen bij Manchester United. Hij komt tot 13 wedstrijden. Hij verkast naar Dinamo Moskou waar hij tot 24 wedstrijden komt, Anderlecht volgt als huurling (14 wedstrijden ). Op 16 januari 2017 tekent hij een contract bij Vitesse. In 2019 mag hij vertrekken en sluitt hij zich aan bij New England Revolution, dat uitkomt in de Amerikaanse Major League. In de zomer van vorig jaar verbindt hij zich aan RKC Waalwijk.

Ajax is tevreden als van elke lichting er één of twee doorbreken in het eerste. Dat beleid – revolutie of niet – bestaat al decennia. Welnu van bovenstaand elftal klopt dat aardig. Gregory van de Wiel brak echt door; Jeffrey Sarpong en Mitchel Donald enigszins.