In kader van vierde serie kleine rivieren voor Nederlands Dagblad

Waar de provincies Noord- en Zuid-Holland en Utrecht elkaar kussen staat voor een van de laatste dagen de SRV wagen uit Vinkeveen. Achtendertig jaar stond hij in de weekdagen om zijn diensten aan te bieden en zelf zijn verdienste te oogsten. Om meerdere plekken tussen Uithoorn en De Hoef kwam hij langs en riep zijn klandizie met een koperen bel naar zijn wagen. Wij treffen hem achter de brug over het riviertje dat van de Grecht bij Woerdense Verlaat via De Hoef uitkomt in de Amstel bij Amstelhoek, waarvan een deel de Mennonietenbuurt heet, omdat hier van 1600 tot 1800 talrijke doopsgezinden woonden.

Wij zijn met onze tocht daar begonnen om met haar mee te slingeren. In een notariële acte uit 1731 kunnen we opmaken dat bewoning ontstond aan een vreemde knik in de vorm van een paardenhoef. Je woonde ‘aen de hoeff’.

En daar ontstond ook religieuze behuizing van Roomse Katholieke snit . Onder een dakje een levensgroot beeld van Antonius van Padua met een kindje op zijn arm.

Tot 1782 was voor de Katholieken een schuilkerk beschikbaar , gevestigd in een schuur. Ook katholieke inwoners van Uithoorn kwamen naar De Hoef. In 1782 werd in Uithoorn de parochie St. Jan de Doper opgericht. De rollen werden omgekeerd en de katholieke Hoefers  gingen per kerkschuit naar Uithoorn. Steeds meer echter deed zich de behoefte gevoelen van een kerk met meer allure dan een schuur.  En  in 1921 kon  de kerk die nu naast  pannenkoekenrestaurant De Strooppot oprijst gebouwd worden. Helaas blijft de kerk voor ons gesloten en kunnen we niet  het orgel bewonderen van Wander Beekes uit 1829, een rijksmonument, oorspronkelijk gebouwd voor de RK kerk in Breukelen. In 1950 werd het orgel naar de kerk aan de Kromme Mijdrecht verplaatst. Ook in Vinkeveen staat een orgel van Wander Beekes.

Uiteraard is ook de school naar Antonius van Padua vernoemd.  Wellicht dat de beroemde snowboardster Nicolien Sauerbreij die heeft doorlopen, want zij is in De Hoef in 1979 geboren.

Voormalige boerderijen , dijkhuisjes zo diep en klein dat je vanuit de woonkamer tegen de dijk kijkt. Een daggelderswoning. We kruisen de weg die links af naar Zevenhoven en Noorden voert en rechtsaf naar Mijdrecht.

De man aan wie we vragen of we de auto op een stukje van zijn grote erf mogen parkeren geeft toestemming met de laconieke woorden: ‘ja hoor, het staat ons niet op de rug.’ Hij blijkt de bewoner van een hoger gelegen brugwachterswoning. 55 staat er met zwarte koeienletters op de voorgevel. Aan de overkant stond een treinstation. In 1936 al gesloopt. Er liep een trein van Alphen aan de Rijn via Nieuwveen naar Uithoorn. De brug was een spoorbrug, die na 1932 een smalle doorgang bracht voor een auto per keer, in de zeventiger jaren vervangen door de huidige brug. De vriendelijke reus, die een stel prachtige goudfazanten houdt, bedient met zijn vrouw nog persoonlijk ter plekke de voornaamste overgang over de tien kilometer lange Kromme Mijdrecht.

Intussen zijn bij de Strooppot meisjes nijver in de weer in het voorzien van de terrastafels van potten stroop en bussen poedersuiker. Voor een recht smakelijke pannenkoek aan de Kromme Mijdrecht.