Donderdag,17-10-2002
Budapest
Na het ontbijt vertrokken we naar Pest, eerst naar de Joodse Synagoge. Hij is immens groot,
er kunnen wel 3000 mensen in.
Na de tweede wereldoorlog is hij Jugendstil ingericht, grote zesarmige ronde lampen en plafondschilderingen niet met afbeeldingen van mensen maar symbolische figuren. Ook zijn er veel Moorse invloeden te zien..De mannen moesten allemaal een zwart keppeltje op, vooral op de haren met veel gel stond dat heel grappig.
De kinderen luisterden ademloos naar de verhalen van Klaas en Kees over de geschiedenis van de Joden en ze hadden ook veel vragen. Het blijft onvoorstelbaar wat er met de Joden in de tweede wereldoorlog is gebeurd.
Ook hebben we het museum bekeken met de voorwerpen die gebruikt worden bij de eredienst van de vele Joodse feesten.
Daarna gingen we lopend naar de Sint Istvan Basiliek. Deze basiliek wordt gerestaureerd en dat was goed te zien want hij stond voor een groot deel in de steigers. Wat klaar was, glom van het bladgoud en de kleuren.Het marmer werd na het polijsten ook totaal anders, van dof donkerrood naar glimmend wijnrood.
De kinderen zochten stukjes bladgoud van de grond, Merel liep met op iedere vinger een
stukje goud, ze voelde zich wel heel erg rijk.
Na deze bezichtiging werden we losgelaten in het centrum. Een vriendin van Klaas had verteld dat er een overdekte markt was. Deze had ze voor ons op een kaartje aangekruist. Jammer genoeg echter bij de verkeerde brug. Dus hebben we ons te pletter gezocht, totdat we Bettie en Jeannet tegenkwamen, die ons de weg wezen.
We kwamen veel mensen van onze groep tegen.
Het was een mooi gezicht al die groentenstalletje met paprika’s, tomaten, sla en strengen donkerrode gedroogde pepers.
Verder waren er stalletjes met geurige Hongaarse worsten en de bovenverdieping hing vol met geborduurde tafelkleden.
Om half zes zaten we heerlijk in het zonnetje op de bussen te wachten, die vast zaten in het drukke verkeer. Ondertussen lieten we elkaar onze aankopen/trofeeen zien en vertelden we elkaar wat we allemaal hadden gezien en beleefd.
Terug in het hotel kregen we heerlijk eten, een hamrolletje gevuld met roomkaas, luchtige aardappelpuree met een plukje rauwe zuurkool en fricandeau verscholen onder een bergje bloemkool/kaaspuree en natuurlijk taart na, deze keer kwark.
Het was weer een geslaagde dag.
Vrijdag, 18-10-2002
Budapest
Vandaag vertrokken we eerst naar het vissersplaatsje Sentendre, een soort Volendam maar dan in Hongarije, het miezerde wat onderweg.
De mensen van het dorp begonnen snel alles buiten te zetten, want we waren vroeg.
Het terras zat al gauw vol met koffiedrinkende Wieringers.
Sommigen van ons gingen al snel te winkelen, er was genoeg te koop. Anderen gingen naar het museum van Margit Kovacs, een beroemde Hongaarse keramiste, zij heeft prachtige beelden gemaakt.
Terug in de bus misten we Ria en twee van ons gingen haar zoeken, want Ria heeft geen richtingsgevoel, dus dat zou nooit goed komen.
Gelukkig werd ze snel gevonden en zat al gauw weer aan een broodje.
We gingen op weg naar de burcht van Visegrad, een mooie reis soms langs de Donau met grijze en blauwe luchten. De burcht ligt bovenop een rots en je hebt er een prachtig uitzicht.
In de burcht waren kleine tentoonstellingen met wassen beelden, de ondertekening van een edict door drie koningen en een folterkamer met martelwerktuigen, lekker eng!
Daarna op naar deBasiliek van Vac. Een grote kerk met een heel gevaarlijke akoestiek, wanneer je namelijk ophoudt met zingen of spelen hoor je het geluid nog wel 5 tellen.
Dat was goed opletten voor ons en hard werken, Kees riep maar :
‘Kijken, kijken, kijken!”
Tussen de repetitie en het concert gingen we met een groepje wat eten, eindelijk eens de Hongaarse goulashsoep die Kees ons steeds beloofd had. Maar er was alleen een Italiaans restaurant in Vac, dus het werd groente en uiensoep, ook lekker.
Om 7 uur begon ons laatste concert, we stonden dicht bij elkaar en dat hielp en natuurlijk ook
omdat er veel mensen in de kerk zaten om naar ons te luisteren en luid te applaudisseren na elk nummer.
Na de tijd werden we uitgenodigd om nog iets te eten en te drinken. Eerst omkleden en toen naar buiten naar het restaurant, maar we konden het niet vinden en stonden te kleumen in de kou.
Op gegeven moment zei Kees, dat we maar in de bussen moesten gaan, het zou veel te laat worden. Toen bleek dat sommigen van ons wel in het restaurant zaten, zij waren achter mijnheer pastoor aangelopen.
Dus toch maar naar het restaurant, daar stond de tafel vol met frisdrank, wijn , taart ,koekjes en sandwiches, gebakken door dames uit de parochie. We deden ons tegoed aan al dat lekkers, ondertussen werden we hartelijk bedankt en kregen alle lof van de cantor.
Kees Klein kreeg een heerlijke fles Tokaj wijn cadeau en een boek over Albert Scheitzer, wij barstten los in applaus en gezang, erg feestelijk allemaal.
Om half elf waren we voor het warme eten terug, maar er werd niet zoveel meer gegeten en veel van ons gingen al gauw slapen.
Jansje Lok
Tournee naar Hongarije 11 t/m 20 oktober 2002
Vrijdag 11 oktober 2002
Om 4.15 uur gaat de telefoon, Marian Helder belt ons wakker.
Vlot uit bed, de laatste broodjes in de tas en in de auto. Dochter Stefanie en vriendje Norbert
brengen ons weg. Om half zes stappen we in de bus, de reis kan beginnen.
Het busje met de instrumenten blijft nog even achter vanwege een zwakke accu.
Onze chauffeur kennen we nog van de vorige reis, Henk.
Hans en Hugo spoeden zich meteen naar het koffiezetapparaat om zich van hun taak te gaan kwijten.Helaas, wat ze ook proberen, het kreng doet het niet. Balen. Henk de chauffeur is er ook niet blij mee, het apparaat is nog splinternieuw, net als de bus zelf.
Op de T.V. wacht ons een grote verrassing: Low, Locale Omroep Wieringen. Allerlei zangerkoorleden hebben een compleet t.v.aanbod voor ons gerealiseerd.
We beginnen met de groeten van burgemeester Jan Baas, die ons een goede reis toewenst. Daarna volgen allerlei bekende Wieringers die dat op hun eigen wijze ook doen. We krijgen allerlei goede reisadviezen van t.v. dokter Imelda van Hess (Loes Keizer). Wat te doen bij winderigheid, heimwee of drankzucht, zij weet het allemaal en als niets meer helpt……de moker dan maar.
Dominee Albert van Dorssen neemt ons mee op kerkenpad over Wieringen. Als de Michaelskerk aan de beurt is, bespreekt hij bijvoorbeeld uitgebreid de plafondschildering van de aartsengel Michael.
We krijgen een heuse crimi voorgeschoteld in de vorm van een aflevering van Bintje en de Cack. Robert Leever en Saskia Helder spelen hierin een glansrol. De kijker krijgt de gelegenheid om de moordenaar aan te wijzen. Wie had gedacht dat dat Dominee Lettie Oosterhof zou blijken te zijn! Door dit geweldige T.V. aanbod vloog de eerste reisdag om.
We kwamen rond half zeven aan in Veldburg in Zuid- Duitsland. We krijgen een kamer toegewezen in een van de bijgebouwen en het ziet er allemaal tip-top uit. Helaas is ons de boodschap ontgaan dat we om 19.00 uur gaan eten in plaats van om 19.30 zoals het programma vermeldt. Als we nietsvermoedend de eetzaal binnenwandelen om 19.30 uur zit iedereen al lang en breed te eten. Er zit gelukkig nog wat in de ruif. De bazin zegt echter wel streng dat het ontbijt morgenochtend echt om 6.00 uur zal plaatsvinden.
Na het eten praten we gezellig nog wat na met Kees, Jan, Annemarie en Dries.
Einde eerste dag.
Zaterdag 12 oktober 2002
Om 5.15 uur opstaan, uitslapen is er tijdens deze reis echt niet bij.
Om 6.00 uur staat het ontbijt klaar en om 7.00 uur vertrekken we.
We stellen ons in op een lange rit vandaag, de langste tijdens deze tournee.
Het is slecht weer, dat deert ons weinig, we zitten gezellig met elkaar in de bus.
Het L.O.W team houdt ons bezig met allerlei quizzen. De winnaars ontvangen prachtige Tupperware-prijzen.
Bij de grens Oostenrijk – Hongarije rijdt de 1e bus iets te ver door in de ogen van de douanier. Dit maakt hem heel boos!!! Alle paspoorten worden een voor een gecheckt en gestempeld. Van elke bus neemt hij ook nog een paspoort apart mee naar zijn hokje.
Al met al neemt dit wel een tijdje, maar ook daar hadden we ons al op ingesteld. Zo gaat dat bij dit soort grensovergangen.
Rond 21.30 uur arriveren we in het Parkhotel te Miskolc. Om 10.00 uur zitten we aan tafel en krijgen een heerlijk diner. De bediening en het eten zijn hier in ieder geval geweldig alle dagen, dat we hier verblijven. Moe maar voldaan naar bed!
Zondag 13 oktober 2002
Om 8.00 uur ontbijt, dus vandaag een soort van uitslapen!
De groep bezoekt vandaag Termal Barlangfurdo, wij besluiten een stukje te gaan wandelen. Eerst in het park waar het thermale bad gelegen is. Het badcomplex ziet er trouwens prachtig uit en ook de badgasten zijn naderhand zeer enthousiast. Wij zien intussen bussen met Hongaren aankomen met een plastic zakje met vermoedelijk badgoed in de hand.
De zondag is voor de Hongaren blijkbaar een heel geschikte dag voor een uitstapje naar een thermaal bad. Onze wandeling door het park is prachtig. De paden zijn bezaaid met dikke kastanjes. Er bevinden veel verschillende soorten bomen in het park waarbij bordjes staan met voor ons uiteraard onleesbare namen. De vijver dampt, het water hierin heeft ook nog een relatief hoge temperatuur. Er zijn veel eenden in aanwezig die het zo te zien goed naar hun zin hebben in dit warme poedelbadje. De bodem van de vijver is praktisch tot aan het wateroppervlak bedekt met een dikke vegetatie. Vissen zien we niet, wel hobbelt en klautert en eekhoorntje een tijdje met ons mee. Onderweg drinken we een lekker kopje koffie.
Tussen de middag dineren we in het hotel, voor de avondmaaltijd krijgen we een zak broodjes mee en een lekker bakje salade. Prima verzorgd!
Daarna vertrekken we naar Eger, concertkleding mee. Het weer is heel matig, het gaat steeds meer regenen. De bussen stoppen bij de aartsbisschoppelijke dom van Eger.
Het is een zeer indrukwekkend gebouw. Het idee om in zo´n gigantische kerk te zullen gaan optreden, benauwt ons bij voorbaat al wat.
In deze plaats bezoeken we eerst een Pedagogische Academie met daarin een indrukwekkende bibliotheek gevuld met prachtige oude banden.
In de vitrines heeft de bibliothecaresse speciaal voor ons bezoek wat oude Hollandse banden opengeslagen neergelegd, o.a. van de stad Kampen, waar vroeger een universiteit gevestigd was. Ook liggen er boeken met kaarten gedrukt in Amsterdam en een oud handschrift van Mozart. Een en ander is speciaal door de bibliothecaresse voor ons neergelegd. De bibliotheek is nog steeds vrij toegankelijk voor eenieder die daar informatie wil opzoeken.
Het plafond maakt bijna nog meer indruk op mij. Hierop zijn prachtige taferelen geschilderd op zo´n manier dat het lijkt alsof het plafond een heel grote koepel is.We krijgen een stijve nek van het in bewondering omhoog kijken. Reisleider van onze bus, Klaas Vos blijkt ook hier weer heel waardevol, hij vertaalt de woorden van de gids. Aangevuld met zijn eigen grote kennis van zaken. Als man met een theologiestudie weet hij heel veel bijbelse taferelen te duiden. Ook zijn kennis van de geschiedenis is groot zodat een en ander goed in de tijd geplaatst kan worden.
We lopen daarna wat rond in Eger en drinken een kopje koffie met gebak uiteraard.
Dan wordt het tijd om terug te keren naar de basiliek.
In de kerk is eerst een mis, daarna zal ons concert plaatsvinden.We moeten ons omkleden in een klein zaaltje boven waar we ook worden geacht te eten. Onder leiding van Kees oefenen we een paar stukken. In zo´n klein zaaltje lijkt het nog heel wat. Ook oefenen we het Wilhelmus. Ons volkslied zullen we op maandagavond gaan zingen als een eerbetoon aan de overleden Prins Claus die op dinsdag 15 oktober bijgezet zal worden in de grote kerk te Delft.
Er zijn wat mensen in de kerk blijven zitten na de mis. Het zijn er niet al te veel. De geestelijkheid laat zich ook niet zien om ons welkom te heten.
Een teken aan de wand is, dat er tijdens het concert ook al weer mensen opstappen.
Ons zelfvertrouwen zakt in de benen, we hebben nauwelijks contact met het orgel. En doordat we allemaal op het zelfde niveau staan is Kees ook moeilijk zichtbaar en staan we teveel in een rij in plaats van in een blok. Het gaat niet echt zoals we dat wel zouden wensen. Een beetje aangeslagen stappen we na het concert weer in de bus.
Klaas pept ons nog wat op. Morgen gaat het hopelijk allemaal wat beter.
Maandag 14 oktober 2002
6.45 uur opstaan.
We gaan vandaag de druipsteengrotten van Baradla – Barlang bezoeken.
Lunchpakketten en concertkleding gaan ook mee in de bussen.
De grotten zijn heel imponerend, vooral de druipsteenformaties in de grote zaal.
Hier geeft de gids een licht- en geluidsshow. Leden van het koor zingen ook nog vierstemmig Ubi Caritas.
Daarna werken we in de bus of buiten ons smakelijke lunchpakket naar binnen.
De bussen vertrekken vervolgens naar Lillafured. Het weer klaart wat op en de tocht door de bergen met het zonnetje op de loofbomen in schitterende herfstkleuren getooid, is prachtig.
In Lillafured komen we aan bij een pittoresk stationnetje, waar onze wagons getrokken door een diesel locomotief klaarstaan. In de wagons zijn nog houtkacheltjes. De lucht hiervan vult de wagons en onze longen.
De bergtrein voert ons door een prachtig natuurgebied gevormd door de fraai begroeide hellingen van het Bukkgebergte.
We komen aan op station Kilian – Eszak in Miskolc.
We zullen vanavond optreden in de Minoritenkerk. Deze kerk is qua grootte wat minder imposant dan de basiliek van gisteren, toch worden we al wat zenuwachtig.
We worden hier duidelijk verwacht, men brengt ons naar de ruimte waar we ons om kunnen kleden en waar goede sanitaire voorzieningen zijn.
We gaan meteen inzingen om alvast kennis te maken met de akoestiek van de kerk. Ook de opstelling van het koor met behulp van wat podiumdelen is stukken beter.
Dan omkleden en nog even het Wilhelmus oefenen.
In optocht dalen we de trappen af naar de kerk. Gelukkig verloopt het concert vanavond stukken beter. Het publiek is enthousiast.
In een van de zaaltjes valt mijn oog op een plaatje dat op een hoekje van een kast ligt onder wat kleden. Dat lijkt het portret van Don Bosco wel. Ik trek het eronder uit, het blijkt een kalenderkaartje te zijn van Don Bosco uit 1972. Als dit geen toeval is!!
Die school achtervolgt me toch overal, leuk vind ik het echter wel. Dat dit niet de laatste keer is dat Don Bosco ons pad even kruist, zal later tijdens de tournee nog blijken.
Tevreden stappen we in de bus, we krijgen nog een prentje van de kerk en gaan terug naar het hotel waar het diner ons wacht. Rob Buursink meldt in de bus dat hij en Mijneke vandaag 31 jaar getrouwd zijn. Het eerste borreltje voor het diner zal daarom voor zijn rekening zijn. Dit initiatief wordt uiteraard met gejuich ontvangen.
In de eetzaal zitten Hans en ik aan tafel met het stralende bruidspaar. Vele koorzangers komen hen de hand schudden. Wij zitten er bijna bij als de vader en de moeder van de bruid. Heel gezellig!
Dinsdag 15 oktober 2002
6.30 uur opstaan, 7 uur ontbijt. Alle bagage weer in de bussen, want vanavond zijn we in Budapest.
Eerst gaan we echter naar een Lippizaner stoeterij.
Daar krijgen we uitleg in het erbij horende museum door een vrouwelijke gids. Ook kunnen we de hengsten in de stallen bekijken.
De mensen van bus 1 maken ondertussen een ritje op open karren, getrokken door 2 Lippizaner paarden. Jolieke heeft boekjes met liedjes uitgedeeld om te zingen onder het rijden. De trojka, het toepasselijke lied van Drs. P. blijkt uiteraard het meest populair.
Na de uitleg gaan wij als tweede groep rijden. Eerst rijden we door het dorp Szilvasvarad. We bezoeken de kudde van merries en veulens op een veld buiten et dorp. De kudde wordt naar ons toegedreven en zo staan we tussen de Lippizaners. Een bijzondere ervaring. De paarden zijn erg mak en eten bij wijze van spreken uit onze hand. Een Hongaarse fotograaf schiet intussen foto´s van alle deelnemers tijdens het ritje en bij het bezoek aan de paarden op het veld. De fotograaf verstaat zijn vak, het zijn prachtige foto´s geworden waarvan Hugo en Hans de verspreiding zullen verzorgen onder de deelnemers.
Na het verorberen van het meegebrachte lunchpakket maken we een prachtige tocht door de bergen naar Holloko, een nog bewoond openluchtmuseum. (Denk aan Orvelte in Drente)
We kopen hier leuke souvenirs, onder andere een geborduurde boekenlegger bij een heel oud vrouwtje in zwarte kleding.
We klimmen ook naar de gerestaureerde Burcht van waaruit we een prachtig uitzicht hebben over de bergen met geboomte in herfstkleuren en flarden nevel gehuld.
Daarna gaan we op weg naar Budapest.
De reis verloopt voorspoedig maar in Budapest komen we uiteindelijk toch in een file terecht.
Rond 19.15 uur komen we aan in hotel Hunor.
Dit is een supergroot hotel waar honderden mensen tegelijk kunnen worden ondergebracht.
Wij krijgen een kamer op de 6e verdieping toegewezen.
Dan gaan we eten in de grote eetzaal. Een muzikant op een synthesizer probeert boven ons stemmengeweld uit te komen. Met al die Wieringers is dat bij voorbaat al een verloren strijd.
We zitten nog even gezellig na in de lobby van het hotel, in de Bierstube is het druk en rokerig maar wel the place to be voor velen uiteraard.
Woensdag 16 oktober 2002
7.30 uit bed
Om 9.30 vertrekken we voor de excursie. Concertkleding mee want we hebben vandaag ons 3e concert. Eerst gaan we naar een Romeinse opgraving, het Aquincum.
Het gaat om een heel groot complex met een museum. Onvoorstelbaar hoe ver men al was in de Romeinse beschaving. Gebruikt badwater werd weer hergebruikt om latrines door te spoelen. Vloerverwarming, prachtige ornamenten en sieraden.
Jammer dat er op het complex zelf weinig informatie in een voor ons leesbare en te begrijpen taal staat, slechts een enkel bord.
Buiten het complex, naast de weg, zijn ook nog restanten van een aquaduct zichtbaar.
Met rood cement is aangegeven wat de oude restanten zijn, die zitten onder de rode lijn, erboven heeft men zelf steen gemetseld zodat de bezoeker een nog duidelijker beeld krijgt van hoe het eruit zag. Ook in de rit door de stad komen we nog restanten tegen. Er hebben op een gegeven moment wel 60.000 Romeinen hier gewoond.
Om ongeveer 11.15 vertrekken we naar Budocar (de burchtheuvel met Burcht, Mattiaskerk en het Vissersbastion).
Dit deel van Budapest verheft zich boven de stad aan de oever van de Donau. We kopen een prachtige kleine ets met zicht op het parlementsgebouw in een van de vele galerietjes. Dan bezoeken we de prachtige Mattiaskerk. Hans huurt een audiofoon met uitleg over de bezienswaardigheden en wordt door een van de sopranen aangesproken waar hij het lef vandaan haalt om in de kerk te GSMen. Waar haalt zij de durf vandaan.
Geen plekje in deze kerk is onversierd gebleven. Op de bovengalerij is een tentoonstelling ingericht met prachtige kelken en priestergewaden. Een ervan is vervaardigd uit de japon die Sissi v. Oostenrijk droeg tijdens haar kroning.
We wandelen naar een parkje waar we onze lunchpakketten opeten. Dan vervolgen we onze wandeling en bekijken de prachtige gebouwen.
De Budavara palota is het laatste gebouw dat we bekijken. Schitterend en imponerend. Een dag later zullen we hem ook nog eens verlicht zien vanuit de bus. In en om het Burchtpaleis zijn prachtige standbeelden en beeldhouwwerken te zien. De tand des tijds is ook waarneembaar. Heel mooi en nieuw is het toegangshek met daarop een raaf met een ring in zijn snavel. De raaf hoort bij de koning Matyas. Ook het beeld van de drie kinderen die stoeien en worstelen met een spartelende vis vind ik een hoogstandje. De uitdrukking op het gezicht en de houding van de kinderen zijn heel treffend vormgegeven.
Dan wordt het tijd om te vertrekken naar de kerk waar we gaan optreden, de Franciscanenkerk in Budapest. We worden ontvangen in een gymzaal waar al drinken, een pan thee en allerlei zelfgebakken koekjes voor ons klaarstaan. Dit is heel goed voor onze motivatie, we zijn WELKOM!!.
Even inzingen en dan heel snel omkleden. Een volle kerk, er staan zelfs mensen. Het 3e concert verloopt heel goed, de mensen in de kerk zijn dol enthousiast.
Na afloop komt een mevrouw ons persoonlijk bedanken. Ook meneer pastoor komt, hij heeft een cadeau voor Kees, muziekstukken die gemaakt zijn door de dirigent van het koor in deze kerk. Hier hoeven we vast geen auteursrechten voor te betalen.
In opperbeste stemming vertrekken we. Even een domper als blijkt dat Hugo´s heuptasje zoek is. Mijn vurige schietgebedje tot de Heilige Antonius heeft vast geholpen. Het tasje wordt teruggevonden onder de stoel waarop meneer pastoor zat. Een betere bewaarplek zal er ook wel niet zijn. In opperbeste stemming vertrekken we naar het hotel voor het diner. Daarna zitten we nog even gezellig na.
Donderdag 17 oktober 2002
Vandaag gaan we naar het centrum van Pest. Het is heel mooi weer vandaag!
Eerst gaan we naar de Zsynagoga, een schitterend gebouw waaraan je een mengeling van Byzantijnse en Moorse elementen afleest. Opvallend zijn de stervormige versieringen.
In deze synagoge is plaats voor wel 3000 gelovigen.
Voordat we de synagoge in gaan wordt Simon Wagemaker niet goed, hij krijgt een epileptische aanval op straat. Een door omstanders opgeroepen ambulance brengt hem voor observatie naar een ziekenhuis. Gelukkig knapt Simon weer snel op en kan hij de rest van het dagprogramma bijwonen.
In de synagoge krijgen alle jongens en mannen een keppeltje aangereikt. Blootshoofds kan een persoon van het mannelijke geslacht deze ruimte niet betreden.
De synagoge is indrukwekkend mooi met veel versieringen in bladgoud. Klaas en Kees vertellen het een en ander over het Joodse geloof en over de verschrikkingen van de 2e wereldoorlog. Ook kan men vragen stellen aan Klaas en Kees.
Achter de synagoge, buiten, ligt een gedenksteen voor Wallenberg die in de oorlog heel veel Joden uit het concentratiekamp heeft weten te houden.
Indrukwekkend mooi vind ik ook de treurwilg uitgevoerd in licht glanzend metaal. Op elk blaadje staat een naam van een in de 2e wereldoorlog overleden Jood of Jodin.
Hans koopt voor een Joodse vriend een mooi roodfluwelen keppeltje als aandenken aan deze prachtige synagoge.
Hierna gaan we te voet naar de Stephanus basiliek. Een monumentaal bouwwerk vol met pracht en praal dat op dit moment zowel binnen als buiten grondig onder handen genomen wordt.In de kerk is men druk bezig de ornamenten te voorzien van een nieuwe laag bladgoud.
Ook de marmeren pilaren worden opnieuw gepolijst. Voor de kerk is men druk bezig een prachtig kerkplein te realiseren met daarin een zonnewijzer met aan weerskanten een obelisk. Prachtig marmer wordt steentje voor steentje door vakmensen in een grondvorm verwerkt.
Over een paar jaar moeten we hier zeker terugkomen. Het eindresultaat zal zeker prachtig zijn en veel toeristen trekken. Besluiten in de toekomst nog een keer terug te keren naar deze stad om de kerk in al zijn glorie te kunnen aanschouwen.
De buschauffeurs zetten ons af in het centrum van Pest. Daar eten we ons lunchpakket op.
Het smaakt weer prima!
Dan gaan Hans en ik de stad in, op zoek naar een kabeltje dat zijn digitale camera met zijn laptop kan verbinden. Leg dat maar eens uit, maar laat Hans maar schuiven. Een schetsje doet echter wonderen.
We gaan weer verder en ook hier volgt Don Bosco ons op de hielen. We zien een heuse “Don Bosco winkel” vol met boeken over deze patroonheilige van onze school. We kopen een boekje met zijn levensverhaal in het Hongaars. Dit als aanvulling op onze Poolse variant. Een ander vermeldens waardig feit is ons bezoek aan een galerie met mooie keramiek.
Tijdens onze wandeling door de stad worden we voortdurend opgeschrikt door gillende sirenes en langs scheurende auto’s. Ook stinkt het behoorlijk naar uitlaatgassen.
Eigenlijk hebben we niet zo heel veel meer te winkelen. We gaan op zoek naar een rustig terras langs de Donau. Na een pittige wandeling vinden we die ook en daar genieten we van koffie met gebak, een glas wijn, een glas whisky en het kijken naar de mensen die langskomen.
We rusten lekker uit zo op dit vrije middagje en dat was toch de bedoeling?
Langs de Donau lopen we terug naar de plek waar de bussen ons zullen opwachten.
Daar aangekomen bekijken we uitgebreid elkaars schatten. Dit varieert van hertenkoppen en berenvellen tot strengen gedroogde paprika’s. Pest heeft blijkbaar voor elk wat wils. Onze terug reis wordt wat vertraagd door een bekeuring die Martien heeft gekregen. Betaling dient te geschieden op het postkantoor, maar die zijn dicht dus willen de agenten het paspoort. Na veel soebatten wordt alles geregeld.
Als we terugrijden naar het hotel is het al donker aan het worden. Zodoende krijgen we vanuit de bus een prachtige skyline te zien van het Burchtpaleis en het parlementsgebouw aan de Donau. Ook de bruggen over de Donau zijn prachtig verlicht. Een mooie afsluiting van een heel geslaagde dag.
Vrijdag 18 oktober 2002
Om 9.20 uur vertrekken we voor een bezoek aan het historische vissersstadje Sentendre. Dit is een oude Servische plaats, erg toeristisch maar zeker de moeite van een bezoek waard.
Om 10.00 komen we daar aan, we zijn er voor de drukte van de toeristen begint. Wij bezoeken daar een Servisch-Orthodoxe kerk die gebouwd is tussen 1752-1754. We treffen daar ook een groep scholieren uit Sittard. Dan bezoeken wij het Kovacs Margit Muzeum, in dit huis is een overzichttentoonstelling van het werk van de beroemde keramiste Margit Kovacs. Zij leefde van 1902 tot 1977. Op elke zaal werden we in de gaten gehouden door een strenge, Hongaarse, in schort geklede dame. Van de looprichting mocht niet worden afgeweken!!!! Wij vonden de tentoonstelling heel bijzonder en hebben als aandenken een mooi boek gekocht.
Ondanks het regenachtige weer, dronken we daarna een kopje koffie op een terras. Hierna hebben we in een van de vele kraampjes nog een klein leuk schilderijtje gekocht, met daarop een van de vele bruggen die Budapest rijk is. We verzamelden weer bij de bussen, daar aangekomen bleek een van ons mede passagiers nog niet aanwezig te zijn. Twee MANNEN uit de bus gingen het stadje weer in op zoek naar onze ontbrekende violiste. We konden haar ten slotte niet missen tijdens het concert. Gelukkig kwamen de MANNEN terug met haar. Zij was erg blij met haar redders in de nood, zelf zou ze de weg nooit meer hebben teruggevonden.
Rond het middaguur gingen we op weg naar de burcht van Visegrad, dit was een flinke klim omhoog. Boven aangekomen, namen we het pad lopend omhoog, deze klim werd beloond met een prachtig uitzicht op de Donau. In de burcht waren een aantal interessante tentoonstelling ingericht, onder andere over de jacht en het strafrecht. Uit deze laatste bleek dat men niet bepaald zachtzinnig met misdadigers omging, er stonden namelijk allerlei martelwerktuigen. Onderaan de burcht bevonden zich allerlei souvenirwinkeltjes, waar men zich wederom op stortte. Dit was zeer verwonderlijk aangezien we toch al vele souvenirwinkeltjes hadden bezocht.
Op de terugweg knapte het weer behoorlijk op en bescheen de zon de berghellingen die in prachtige herfstkleuren gehuld waren. We gaan op weg naar Vac waar we die avond zullen optreden. We steken daarvoor met een pont de Donau over. Dit was nog een heel waagstuk, omdat het een precisie werk was om de bussen goed op de pont te rijden. Het optreden vond plaats in de Basiliek van Vac. We gaan eerst inzingen en dan mogen we nog even de stad in. Daar is niets te beleven, we belanden in een cafeetje, waar het enige moderne meubelstuk de flipperkast is. We bestellen daar een kopje koffie, en krijgen uiteindelijk een bodempje. We zoeken nog een supermarkt op en slaan daar nog wat voorraad in.
Dan snel naar de kerk om ons te verkleden voor het concert.
Het concert wordt een groot succes, al is het weer heel zwaar zingen in deze grote Basiliek. Het publiek is heel erg enthousiast. Na afloop worden we ontvangen in een zaal, waar frisdrank, wijn en allerlei heerlijkheden staan. De helft van de mensen blijkt al in de bus te zitten omdat ze de zaal niet konden vinden. Uiteindelijk komt iedereen toch nog in de zaal terecht. Kees krijgt een mooi boek aangeboden over Albert Schweizer.Het koor bedankt de mensen die alles hebben bereid met “Tulpen uit Amsterdam”en later, na wat glazen wijn, met het Wieringer volkslied. Voldaan gingen we naar de bus de ons naar het hotel bracht, waar met smart op ons werd gewacht met het diner. Het is dan inmiddels 10.30 uur.
Daarna snel de koffers pakken; de volgende dag zullen we weer aan de terugreis beginnen.
Zaterdag 19 oktober 2002
We mogen een uurtje later opstaan want het bezoek aan het beroemde klooster Pannonhalma
slaan we over.Het is weer even een klus om al die bagage vanaf de 6e verdieping naar beneden te krijgen.We presteren het dan ook om als laatsten in de bus te komen.
Als je dan nagaat dat je de helft van al die meegenomen kleding niet eens gedragen hebt..
De reis verloopt voorspoedig, het is gezellig in de bus, de laatste snoepzakken gaan rond.
We stoppen regelmatig om de benen even te kunnen strekken.
Ruim op tijd komen we in Velburg aan. Daar hebben we in een bovenzaal een heerlijk diner.
Klaas Vos spreekt een paar woorden van dank. Hij heeft ons gezelschap ervaren als een warm bad.Wij vonden het gezelschap van Klaas ook gezellig en heel onderhoudend.
Ook Kees spreekt ons toe, hier en daar weer vermanend, want hij heeft helaas weer meer dan eens voor babysit moeten spelen. Gelukkig kan hij ook veel positieve punten opnoemen.
Koor en orkest wordt bij deze ook gevraagd om mee te werken aan de viering ter gelegenheid van het 25 jarig huwelijk van Annemarie en Jan Dekker. Natuurlijk is ons enthousiasme hiervoor groot.
We zitten nog een tijdje na in de eetzaal beneden en dan naar bed want morgen moeten we wel vroeg op; om 6.00 uur is het ontbijt!
Zondag 20 oktober 2002
5.15 uur opstaan, 6.00 uur ontbijt, 7.00 uur vertrek vanuit Velburg Duitsland naar Den Oever Nederland.
We hebben een pittige rit voor de boeg. Het heeft vannacht licht gevroren en het belooft een mooie, heldere dag te worden. Ook prettig voor de chauffeurs!
Ook vandaag verloopt de terugreis voorspoedig.
Na de voorlaatste stop, we zijn nog in Duitsland, zingen we Kees, Klaas, Martien, Henk, Ralf en Bert toe. Beide bussen hebben een lied in elkaar gezet waarin de gebeurtenissen van de afgelopen 10 dagen aan de orde komen. Het trojkalied van Drs. P vormde de muzikale basis voor de beide liederen. Ook biedt Jolieke namens ons cadeautjes aan als dank voor alle goede zorgen.
Dan stappen we in de bus, in Nederland stoppen we nog een keer en dan op naar Den Oever.
Klaas neemt in de bus van ons allen persoonlijk afscheid. De ervaring leert dat wanneer men eenmaal is aangekomen op het haventerrein ieder als snel zijn of haar verwanten opzoekt en dan vertrekt.
Wij vinden ook dat dat eigenlijk niet kan; alle passagiers van onze bus nemen dus het goede voorbeeld van Klaas ter harte. Niemand verlaat zo ongezoend onze bus.
Op het haventerrein wachten dochter Stefanie en vriend Norbert ons al op. Een weemoedig gevoel bekruipt me even, de tournee is alweer verleden tijd. Heel veel fijne herinneringen houden we gelukkig over. Op naar Roemenië dan maar?
Heel veel dank zijn we verschuldigd aan alle mensen die deze reis voor ons hebben georganiseerd.
Kees op de eerste plaats als de grote organisator en inspirator.
Naast hem al die andere mensen die er voor zorgden dat het ons aan niets ontbrak.
De tournee naar Hongarije zal ons bijblijven als een unieke belevenis met een unieke groep mensen.
Medemblik, oktober 2002
Els van der Klein.