Dit tweede gedeelte heb ik net als deel 1 apart met Rob gelopen en met Marianne, die dit gedeelte ook niet met de anderen kon lopen destijds. Het gaat om het stuk Leiden – Hazerswoude. Globaal gesproken, want het pad voert noch door Hazerswoude – Rijndijk noch door Hazerswoude- Dorp, maar door het groene gebied daartussen in. Vanwege de harde oostenwind hebben we dit stuk niet vanaf Leiden gelopen, maar daar naar toe. En wel eind april in het coronajaar 2020. Bus 187 zet ons af halte Galgweg aan de Gemeneweg, de weg tussen Hazerswoude- Rijndijk en H’w-Dorp, bij een wit gepleisterde boerderij met rieten dak op zuiltjes, Ruimzicht, geheten. We lopen de Vierheemskinderenweg in, waaraan de 17e eeuwse molen de Rode Wip staat te prijken. Een molen uit 1639, maar buiten bedrijf. Hij werkt nog wel en op zaterdagen laten vrijwilligers dat graag zien en vertellen o.a. het verhaal dat er ooit een molenaarsgezin woonde met negen kinderen.
We gaan het natuurgebied De Wilck in, één van de plekken, waar vogelkenner en vogelfotograaf Adrie de Groot uren doorbrengt om wat vliegt en broedt te spotten en vast te leggen. Je kunt je gratis op zijn levendige dagboek abonneren: voor elke vogelliefhebber een must! Enfin, de weilanden zijn vol grutto’s, kieviten, grauwe ganzen, Canadese ganzen, een wilde eend vliegt plotseling op. Van een nest met een ei zo blijkt. Twee hazen op ons pad, die het hazenpad kiezen. Eén waagt een sprong in een sloot en zwemt naar de veilige overkant. De ander durft niet, blijft voor ons uit rennen. Aan het eind van de kade tussen twee sloten, durft hij nog steeds niet te springen en rent met een enorme vaart langs ons heen terug. Ooit bedacht ik : het konijn ging er als een haas vandoor. Maar dit geheel terzijde.
Na een vogelkijkhut volgt volgens Rob een nog al lang saai stuk langs een autoweg, nu ook nog met veel fietsverkeer. Hij kent een alternatieve route. We slaan rechts een asfaltweg in richting de N11. Waar de weg dood loopt treffen we twee mannen die met een drone en een camera aan het werk zijn. Het is de eerste keer dat ik een drone zie, anders dan op tv of in een krant. Vanaf de mannen steken we een weiland door, met nieuwsgierig rundvee aan de andere zijde van de sloot. We komen uit bij de Welpoortsche Vliet, waarvan gezegd wordt dat via dit water de Geuzen de stad Leiden binnenkwamen. Bij de N11 steken we de vliet over om aan de andere kant er langs te lopen tot aan een buurtschap met boerderij Welvaart. Daar slaan we rechts af tot aan de Blauwe Wipmolen.
Bij de molen slaan we linksaf en volgen een kaarsrecht fiets- en wandelpad naar de rand van Zoeterwoude-Dorp. We zijn weer op de oorspronkelijke route die over de A4 loopt, maar Rob kent een spannend en aantrekkelijker alternatief. We gaan de snelweg onderdoor over een lange houten vlonder, hier en daar wat wiebelig en er moet gebukt worden, in elk geval ik moet dat zeker. Over een dijkje links naar een voormalig klooster, nu studentenhuis, over een met huizen bebouwde dijk naar park Cronesteyn, aan de rand van Leiden. Een koffiehuis verkoopt koffie, thee en versnaperingen om mee te nemen. Alzo ook aan ons. Vanaf het park dik bezaaid met bloeiend daslook is het nog een uur naar de auto. Voor mij een martelgang in verband de heviger dan ooit opspelende onderrug. Toch een zeer geslaagde dag al met al, waarbij de 1.5 meter behoorlijk gerespecteerd werd.
